Rower składany był w połowie ramy, za pomocą zawiasu. Operacja złożenia polegała na przekręceniu dźwigni o 90 stopni i wysunięciu śruby blokującej z gniazda – wówczas rower składał się na pół.
W niektórych egzemplarzach zamiast dźwigni był bolec, do złożenia roweru na pół wystarczyło poluźnić nakrętkę blokującą i wysunąć śrubę z gniazda.
Romet Wigry 3 1993
Po opuszczeniu siodła i kierownicy w najniższą pozycję (lub ich wyjęciu całkowitym) stawał się dużo łatwiejszy w transporcie.
Okres swojej największej popularności osiągnął w latach 70. XX w. Rowery te produkowano aż do upadku zakładów Romet w 1998 roku[potrzebny przypis]. Ostatnie serie miały czarne dynamo wykonane częściowo z plastiku, płaską, okrągłą lampkę przednią oraz siodło z gumy piankowej pozbawione sprężyn, a także numery seryjne wybijane pod suportem.
Modele
Model Wigry 2 nie posiadał hamulca przedniego i stosowano w nim bardziej wygiętą kierownicę oraz błotniki pozbawione wzdłużnego radełkowania, posiadał też tylną lampkę typu pchełka. Romet Wigry 3 miał również „brata-bliźniaka” – Wigry 5, który różnił się od modelu 3 wyposażeniem w plastikową chorągiewkę odblaskową - ramię bezpieczeństwa oraz średnicą sztycy siodełka. Model Wigry 4 wyposażano w inny hamulec przedni, oraz malowano obręcze zamiast chromowania.
Serię określaną numeracją parzystą najczęściej malowano na kolor czerwony, zaś nieparzystą na seledynowo. Zdarzały się jednak wyjątki od tej reguły.
Istniały wersje eksportowe, Wigry LUX i Universal. Posiadały one przerzutki Shimano (Universal) i krajowe (LUX), 2 hamulce (tylny i przedni), metalizowany lakier.
Występowały też Wigry z Kowalewa, odróżniały je inne naklejki i osłonki łańcucha.
Wygodniejsza pozycja ciała rowerzysty podczas jazdy miejskiej niż pozycja na rowerze górskim.
Niewielkie rozmiary w stanie gdy rower jest gotowy do jazdy.
Możliwość złożenia na pół przydatna przy magazynowaniu i transportowaniu w samochodzie.
Dobra odporność na awarie układu przekazującego napęd (dzięki jego prostej, jednobiegowej budowie).
Wyposażenie w skuteczne błotniki.
Wyposażenie w przydatny i wytrzymały bagażnik.
Mocne obręcze kół, odporne na wygięcie (i jego efekt – tzw. „bicie” podczas jazdy).
Stosunkowo lekka konstrukcja (dzięki tylko jednej rurze ramowej łączącej tył i przód roweru oraz dzięki małym kołom).
Małe opory aerodynamiczne opon i małe opory toczenia (dzięki dużo gładszemu bieżnikowi opon niż w przypadku opon rowerów górskich).
Wady
W przypadku większych przeciążeń, składana rama posiadająca tylko jedną rurę ramową, nierzadko ulegała wygięciu i złamaniu tuż przy lub na zawiasie służącym do składania na pół.
Wyłącznie jeden bieg, jedno przełożenie (tylko w wersji podstawowej) mechanizmu przenoszącego napęd.
W przypadku jazdy w trudnym terenie (takim jak błotniste drogi, sypkie piaski lub trawy) dość wąskie opony, z małym bieżnikiem i koła o małej średnicy powodowały większe opory jazdy.
Obecność w kulturze
Od 2019 roku w Wigierskim Parku Narodowym[1] odbywa się rajd rowerami Wigry (organizatorzy dopuszczają też inne historyczne składane rowery) dookoła jeziora Wigry. W 2024 roku wydarzenie zgromadziło niemal 70 rowerzystów poruszających się tymi pojazdami[2].
.jpg)
