Ukończył liceum ogólnokształcące w Węgorzewie[1], a następnie studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu[2]. W 1992 na podstawie napisanej pod kierunkiem Wojciecha Wrzesińskiego rozprawy zatytułowanej Niemiecki ruch katolicki na Warmii wobec spraw polskich w latach 1871–1914 na Uniwersytecie Wrocławskim uzyskał stopień naukowy doktora, a w następnych latach habilitował się[3]. 28 listopada 2019 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk społecznych[4].
Specjalizował się w historii Europy Środkowo-Wschodniej i Niemiec w XIX i XX wieku, a także badaniach polsko-niemieckiego pogranicza[3]. Badacz takich dziedzin jak pamięć społeczna i historia kulturowa, a także historia Niemiec i Polski w XIX i XX wieku. Zajął się również takimi zagadnieniami jak historia stosowana, otwarty regionalizm, krajobraz kulturowy, akulturacja oraz pamięć kulturowa[2][1].
W sierpniu 2006 został powołany na dyrektora Centrum Badań Historycznych PAN w Berlinie, sprawował tę funkcję do września 2018. W 2007 objął funkcję współprzewodniczącego Polsko-Niemieckiej Komisji Podręcznikowej[2] (pełnił ją do 2020). W ramach komisji był przewodniczącym rady ekspertów i członkiem rady zarządzającej polsko-niemieckiego projektu – drugiego na świecie bilateralnego podręcznika do nauczania historii. Został założycielem olsztyńskiego stowarzyszenia Wspólnota Kulturowa Borussia (1990) i współzałożycielem Fundacji „Borussia” (2006)[5]. W latach 1997–2017 był redaktorem naczelnym kwartalnika „Borussia”[2]. Objął też funkcję wiceprzewodniczącego fundacji Societas Jablonoviana[6].
W 2003 wyróżniony Medalem im. Mordechaja Anielewicza przyznawanym przez Stowarzyszenie Żydów Kombatantów i Poszkodowanych w II Wojnie Światowej za działalność i publikacje o tematyce żydowskiej[19][20]. W tym samym roku otrzymał Nagrodę Polsko-Niemiecką wręczaną przez ministrów spraw zagranicznych Polski i Niemiec[21]. W 2007 otrzymał Nagrodę im. Jerzego Giedroycia za książkę Wschodniopruskość. Tożsamość regionalna i narodowa w kulturze politycznej Niemiec[1].
Życie prywatne
Żonaty z Elżbietą. Ma trzech synów: Aleksandra, Sebastiana i Krzysztofa[1]. W 2018 opuścił Berlin i zamieszkał na stałe w Olsztynie.
Wybrane publikacje
Robert Traba: Kraina Tysiąca Granic, Stowarzyszenie Wspólnota Kulturowa „Borussia”, Olsztyn 2003, ISBN 83-89233-05-3.
Robert Traba: Wschodniopruskość. Tożsamość regionalna i narodowa w kulturze politycznej Niemiec, Stowarzyszenie Wspólnota Kulturowa „Borussia”, Olsztyn 2007, ISBN 978-83-89233-36-3.
Robert Traba: Przeszłość w teraźniejszości, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2009, ISBN 978-83-7177-627-4.
Robert Traba: Ostpreußen – die Konstruktion einer deutschen Provinz: eine Studie zur regionalen und nationalen Identität 1914–1933 (tłum. Peter Oliver Loew), Fibre Verlag, Osnabrück 2010.
Robert Traba: The Past in the Present (tłum. Alex Shannon, Peter Lang), Peter Lang Edition, Frankfurt nad Menem 2015.
Robert Traba: Der Politische Katholizismus im Ermland. Eine Studie zur deutsch-polnischen Beziehungen 1871–1914 (tłum. Matthias Barelkowski i Jan Obermeier), Aschendorf Verlag, Münster 2016.
Robert Traba, Enrico Heitzer, Günter Morsch, Katarzyna Woniak (red.): Muzea martyrologiczne w Polsce i Niemczech: pamięć – edukacja – turystyka, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2018.
Robert Traba, Enrico Heitzer, Günter Morsch, Katarzyna Woniak (red.): W cieniu Norymbergi. Transnarodowe ściganie zbrodni nazistowskich, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2019.
Robert Traba, Stephan Lehnstaedt: Akcja „Reinhardt”. Historia i upamiętnienie, Neriton, Warszawa 2019.
↑Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 listopada 2019 r. nr 115.12.2019 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2019 r. poz. 1178).
↑Magdalena Saryusz-Wolska, Robert Traba (red.): Modi memorandi: leksykon kultury pamięci. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2014. ISBN 978-83-7383-661-7. Brak numerów stron w książce