Richard Hetherington „Dick” O’Kane (ur. 2 lutego 1911 w Dover w stanie New Hampshire, zm. 16 lutego 1994 w Petalumie) – amerykański kontradmirał (Rear Admiral), podczas II wojny światowej najskuteczniejszy amerykański dowódca okrętu podwodnego, który w okresie dowodzenia USS „Tang” (15 października 1943 – 24 października 1944) w stopniu komandora – zatopił 24 statki japońskie o łącznym tonażu 93.824 BRT[1]. Przed objęciem dowództwa USS „Tang”, służył pod komendą Dudleya „Musha” Mortona, jako pierwszy oficer na najsłynniejszym amerykańskim okręcie podwodnym II wojny światowej – USS „Wahoo”, w rejsach które przyniosły „Wahoo” miano „One-Sub Wolf Pack” („jednookrętowe wilcze stado”). Odznaczony m.in. Medalem Honoru – najwyższym amerykańskim odznaczeniem wojennym. Absolwent United States Naval Academy.
Zmarł 16 lutego 1994, został pochowany na Cmentarzu Narodowym Arlington. Jego imię nosi niszczyciel USS „O’Kane” (DDG-77).
Odznaczenia i wyróżnienia
Przypisy
Dowództwa |
|
---|
Typy okrętów z napędem spalinowo-elektrycznym |
|
---|
Typy okrętów z napędem atomowym | |
---|
Okręty unikatowe |
|
---|
Głębinowe i doświadczalne |
|
---|
Zaplecze | |
---|
Projekty |
|
---|
Uzbrojenie i urządzenia | |
---|
Postacie |
|
---|
Katastrofy i wypadki |
|
---|
Artykuły przekrojowe |
|
---|
Listy |
|
---|