Richard Brodie

Richard Brodie

Zawód, zajęcie	informatyk, programista

Richard Brodie – amerykański informatyk, twórca programu Microsoft Word.

Życiorys

Do 1981 studiował na Uniwersytecie Harvarda. Przerwał studia, a później zatrudnił się w Oddziale Oprogramowania Microsoftu. Do firmy został zwerbowany przez Charlesa Simonyi, który w 1982 roku zlecił mu napisanie pierwszej wersji programu Microsoft Word^[1]. Został zastępcą Billa Gatesa do spraw technicznych, a później koordynatorem ds. oprogramowania. W 1986 opuścił firmę, by zająć się sędziowaniem meczów baseballowych, prowadzeniem gazety, pisaniem artykułów dotyczących informatyki i grą w blackjacka. Zamieszkał w Seattle, został prezesem spółki Brodie Technology Group, która zajmuje się projektowaniem oprogramowania na zamówienie^[2].

Koncepcja memetyki w ujęciu Brodiego

Brodie jest autorem książek Getting Past OK oraz popularyzującej memetykę Wirus umysłu. Tytuł drugiej książki jest nawiązaniem do wcześniejszego tekstu Richarda Dawkinsa Wirusy Umysłu. W swojej koncepcji mem traktuje nie jako jednostkę analogiczną do genu, ale do wirusa. Memy konkurują ze sobą o dostęp do umysłów jednostek, dzięki czemu mogą się replikować. Przyswajanie memu możliwe jest ze względu na to, że zwracają one na siebie uwagę^[3]. Wyróżnia trzy rodzaje memów:

• memy-kategorie, które pozwalają opisywać rzeczywistość, są ramami poznawczymi
• memy-skojarzenia wiążące pewne obiekty (reklamowane produkty) z uczuciami
• memy-strategie będące sposobami zachowania, które dla nosiciela memu mają przynieść odpowiedni skutek^[4].

Poza omówieniem rodzajów memów przedstawia też mechanizmy epidemiologiczne, sposoby zarażania się nimi. Pierwszym mechanizmem jest kwestia ekspozycji na odbiór memu przez umysł, co powoduje, że mem się w nim zagnieżdża. Drugi mechanizm to stosowanie memów-skojarzeń, dzięki czemu pewne uczucia mogą wyzwalać memy z nimi kojarzone, trzecim natomiast jest warunkowanie, gdzie np. dzięki nagrodom jednostka rozpoznaje właściwe zachowania^[5]. Memy, które mają największe szanse na przetrwanie i replikowanie określa mianem „dobrych”. Według niego najlepszymi memami są te, które miały duże znaczenie w ewolucji człowieka, pozwalając na odnoszenie sukcesu reprodukcyjnego. Zaliczył do nich memy odnoszące się do podstawowych emocji i uczuć: gniewu, strachu, uczucia głodu, pożądania, troski, chęci przypodobania się^[6].

Będąc pod wpływem Dawkinsa, postuluje przeprogramowywanie umysłów zainfekowanych toksycznymi memami. Inaczej jednak niż Dawkins nie atakuje instytucjonalnych religii, poprzestając na dostrzeganiu zagrożenia w sektach^[7].

Przypisy

1. Brodie 1997 ↓, s. 21.
2. Brodie 1997 ↓, s. 216.
3. Remisiewicz 2017 ↓, s. 64.
4. Remisiewicz 2017 ↓, s. 65.
5. Remisiewicz 2017 ↓, s. 67.
6. Remisiewicz 2017 ↓, s. 67-68.
7. Biedrzycki 1998 ↓, s. 115-116.

Bibliografia

• Richard Brodie: Wirus umysłu. Łódź: TeTa Publishing, 1997. ISBN 1-896167-03-9.
• Łukasz Remisiewicz. Mechanizmy dystrybucji idei w społeczeństwie – porównanie koncepcji Dana Sperbera, Richarda Brodiego oraz Randalla Collinsa. „Teksty z Ulicy. Zeszyt memetyczny”. 18, 2017. ISSN 2081-397X. 
• Mariusz Biedrzycki: Genetyka kultury. Warszawa: Prószyński i s-ka, 1998. ISBN 83-7180-347-8.

Linki zewnętrzne

• Zdjęcie Richarda Brodiego

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000082535770
• VIAF: 65682055
• LCCN: n93056293
• NDL: 00670951
• BnF: 16964920v
• CiNii: DA1138897X
• PLWABN: 9810567007705606
• NUKAT: n97072232
• J9U: 987007340019405171
• KRNLK: KAC200005364