Został powołany Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 31 grudnia 1993 r. (M.P. z 1994 r. nr 5, poz. 41[5]). Zajmuje powierzchnię 160,56 ha[1][2].
Rezerwat utworzono w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych zróżnicowanych zbiorowisk leśnych: łęgów, grądów i borów z bogatymi stanowiskami roślin chronionych, rzadkich i zagrożonych wyginięciem[1]. Wyjąwszy bór suchy, można tu spotkać wszystkie pozostałe typy zbiorowisk leśnych. W drzewostanie rezerwatu dominuje brzoza i olsza, z domieszką sosny, dębu, osiki, pojedynczo występują także grab, lipa, wiąz i jesion[3]. Warstwy krzewów i runa również są bogate w gatunki[3]. Z roślin chronionych występują tu m.in. wawrzynek wilczełyko i kilka gatunków storczyków[2]. Ponadto stwierdzono tu występowanie aż 99 gatunków porostów i grzybów naporostowych, w tym gatunków rzadko spotykanych na Mazowszu[6].
Nazwa rezerwatu pochodzi od Puszczy Słupeckiej rozciągającej się niegdyś pomiędzy Bródnem a Słupnem[3]. Teren, na którym obecnie leży rezerwat, jeszcze w okresie międzywojennym miał charakter bezleśny, a jego drzewostan powstał w wyniku naturalnej sukcesji oraz nasadzeń[6]. Mimo to rezerwat charakteryzuje się bogactwem gatunków roślin naczyniowych związanych ze starymi lasami[6].
↑ abcRezerwat przyrody Puszcza Słupecka. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-06-06].
↑ abcRezerwaty przyrody. Nadleśnictwo Drewnica – Lasy Państwowe. [dostęp 2019-06-06].
↑Na podstawie interaktywnej mapy na stronie Geoserwisu
↑Zarządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 31 grudnia 1993 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1994 r. nr 5, poz. 41)