Rezerwat przyrody Buczyna Storczykowa na Białych Skałach

Buczyna Storczykowa
na Białych Skałach

rezerwat leśny
Typ rezerwatu	fitocenotyczny[1]
Podtyp rezerwatu	zbiorowisk leśnych[1]
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Położenie	gmina Świerzawa
Mezoregion	Góry Kaczawskie
Data utworzenia	8 lutego 2001
Akt prawny	Rozporządzenie Wojewody Dolnośląskiego z dnia 8 lutego 2001 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody
Powierzchnia	8,76 ha
Ochrona	czynna
Położenie na mapie gminy Świerzawa Buczyna Storczykowa na Białych Skałach
Położenie na mapie Polski Buczyna Storczykowa na Białych Skałach
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Buczyna Storczykowa na Białych Skałach
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego Buczyna Storczykowa na Białych Skałach
50°57′22″N 15°51′58″E

Rezerwat przyrody „Buczyna Storczykowa na Białych Skałach” – leśny rezerwat przyrody w południowo-zachodniej Polsce, w woj. dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Świerzawa o powierzchni 8,76 ha^[1]. Celem jego ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentów rzadkich, żyznych buczyn sudeckich i ciepłolubnych buczyn storczykowych wraz z całą różnorodnością flory i fauny oraz obiektów przyrody nieożywionej w postaci wychodni skał dolomitowych występującej na tym obszarze.

Rezerwat nie posiada planu ochrony, obowiązują za to zadania ochronne, z których wynika, że obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną^[2][3].

Położenie

Rezerwat położony jest na wysokości ok. 455–550 m n.p.m., obejmując północny stok góry Maślak (715 m n.p.m.) na Południowym Grzbiecie Gór Kaczawskich^[4]. Leży w oddziale leśnym 333 Nadleśnictwa Złotoryja^[4].

Przyroda

Wielkim walorem rezerwatu są naturalne zespoły leśne, do których należą:

1. ciepłolubna buczyna storczykowa Cephalanthero-Fagenion, obejmująca północne i zachodnie części rezerwatu na stromych stokach góry i wokół wychodni skalnych. Oprócz charakterystycznych form buka, które cechuje karłowatość, a także powyginane i powykręcane konary, możemy tutaj wyróżnić kilka innych gatunków drzew jak lipa szerokolistna, wiąz górski, jawor i jesion wyniosły. Charakteryzuje się dużym bogactwem gatunkowym runa leśnego. Występuje tu m.in. podkolan biały, kruszczyk szerokolistny, buławnik wielkokwiatowy, lilia złotogłów, szczyr trwały, wawrzynek wilczełyko, orlik pospolity.
2. żyzna buczyna sudecka Dentario enneaphylli-Fagetum, z domieszką świerka, jaworu, dębu i grabu. Występuje ona we fragmentach lasu, gdzie wcześniej prowadzono gospodarkę leśną i wciąż zachowały się w niej resztki świerczyny, które zakwaszają glebę, utrudniając tym samym wzrost wapieniolubnych taksonów^[4]
3. zespół zanokcicy murowej Asplenietum trichomano-rutae-murariae, obejmuje roślinność na wychodniach skalnych z charakterystycznymi przedstawicielami jak zanokcica murowa, paprotnica krucha i paprotka zwyczajna, a także oman szlachtawa.

Łącznie na terenie rezerwatu występuje około 140 gatunków, podgatunków i odmian roślin naczyniowych, w tym 20 gatunków chronionych, m.in. goryczka orzęsiona, gółka długoostrogowa, konwalia majowa, kopytnik pospolity, marzanka wonna, śnieżyczka przebiśnieg.

Rezerwat stanowi ważną ostoję dla popielicy i innych drobnych ssaków^[4].

Przypisy

1. Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu z dnia 17 kwietnia 2014 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Buczyna Storczykowa na Białych Skałach”. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego [on-line]. 2014-04-18. [dostęp 2018-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-07)].
2. Rezerwat przyrody Buczyna Storczykowa na Białych Skałach. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-05-08].
3. Zarządzenie Nr 11.2016 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu z dnia 13 maja 2016 r. w sprawie ustanowienia zadań ochronnych dla rezerwatu przyrody „Buczyna Storczykowa na Białych Skałach”. [dostęp 2019-05-08].
4. Buczyna Storczykowa na Białych Skałach. [w:] Przyroda Dolnego Śląska [on-line]. [dostęp 2018-02-28].