Reinhard Gottlob Georg Heinrich Freiherr von Scheffer-Boyadel
28 marca 1851 Hanau
8 listopada 1925 Bojadła
1870-1918
Królewska Armia Prus Armia Cesarstwa Niemieckiego
wojna francusko-pruska,I wojna światowa
Reinhard von Scheffer-Boyadel, właśc. Reinhard Gottlob Georg Heinrich Freiherr von Scheffer-Boyadel (ur. 28 marca 1851 w Hanau, zm. 8 listopada 1925 w Bojadłach) – generał pruskiej piechoty podczas I wojny światowej.
Reinhard von Scheffer urodził się 28 marca 1851 w Hanau w rodzinie Eduarda Scheffera – radnego w królewskim rządzie pruskim. Jego żoną była córką fabrykanta – Carla Adolfa Riebecka(inne języki)[1]. W 1870 zgłosił się na ochotnika do służby podczas wojny francusko-pruskiej[2], dołączając do 83 Pułku Piechoty[3]. Za udział w wojnie został odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy[1]. Następnie, w 1871 został porucznikiem Królewskiej Armii Pruskiej(inne języki)[2]. W latach 1874–1877 studiował w Pruskiej Akademii Wojennej(inne języki)[3]. W 1879 awansowany na porucznika. Od 1881 służył w Wielkim Sztabie Generalnym(inne języki). W 1883 został awansowany na kapitana[1]. W 1894 roku von Scheffer został awansowany do stopnia podpułkownika i pełnił funkcję szefa sztabu Korpusu Gwardii, a następnie w 1899 został mianowany dowódcą 1 Pułku Grenadierów Gwardii im. Cesarza Aleksandra[1]. W 1890 został nobilitowany[4]. Następnie w 1901 objął 3 Brygadę Piechoty Gwardii jako generał dywizji i w 1903 został nadkwatermistrzem(inne języki) Wielkiego Sztabu Generalnego. W 1904 został generałem porucznikiem. W tym samym roku zakupił od hrabiny Ewy von Bassewitz-Levetzov wywodzącej się ze szlachty Kottwitz(inne języki), dobra bojadelskie za 1 900 000 marek. W skład dóbr weszły: Pałac w Bojadłach, Bojadła, Sosnówka, Susłów, Przewóz, Święte, Mesze, Głuszyca, Połomie, Kartno, Pólko, Wirówek, Karczemka oraz folwarki Alexanderhof i Ziegelvorwerk[4]. W 1906 został mianowany dowódcą 2 Dywizji Gwardii(inne języki)[1], uzyskując w tym samym roku uzyskał tytuł barona przysługujący zakupu majątku Bojadła i zaczął posługiwać się tytułem Freiherr Boyadel[4]. W 1908 został awansowany do stopnia generała piechoty i mianowany generałem komendantem(inne języki) XI Korpusu Armii(inne języki)[1], którym dowodził aż do przejścia na emeryturę w 1913[2][5].
Jesienią 1914 po wybuchu I wojny światowej został powołany do czynnej służby wojskowej. Objął wówczas dowództwo nowo zorganizowanego XXV Korpusu Rezerwowego, który wszedł w skład 9 Armiipod dowództwem Augusta von Mackensena[5]. Między 12 a 16 listopada 1914 w trakcie bitwy pod Łodzią trzy korpusy 9 Armii całkowicie zniszczyły lewe skrzydło rosyjskiej 1 Armii Imperium Rosyjskiego, do czego przysłużył się w dużej mierze Korpus dowodzony przez Scheffera. Podczas walk jego korpusowi udało się przebyć około 120 km w ciągu pięciu dni, następnie przełamał linię wojsk rosyjskich i ruszył w kierunku Łodzi, docierając na wschód od Łodzi, lokują się na tyłach 2 Armii Imperium Rosyjskiego organizującej obronę tego terytorium i zaatakował Rosjan od tyłu. W wyniku przybycia rosyjskich posiłków 50 tysięczne oddziały Scheffera zostały otoczone -przez około 200 tysięczną Armię Rosyjską. Schrefferowi udało się uciec z okrążenia, wracając na linię niemieckiego frontu, tracąc około 4300 żołnierzy, przy 3-krotnie wyższych stratach rosyjskich. Ponadto jego wojska pojmały około 16 tys. jeńców i przejęły 64 działa[5]. Za ten manewr Scheffer otrzymał 2 grudnia 1914 order Pour le Mérite[6].
Bitwa pod Łodzią, zakończyła się wkroczeniem podjazdów niemieckich do miasta w niedzielny wczesny ranek 23 listopada?/6 grudnia 1914. Główne siły wojsk niemieckich – XXV Korpusu Rezerwy, dowodzone przez Scheffera, wkroczyły do Łodzi w tym samym dniu o godzinie 16:45, rozpoczynając prawie czteroletni okres okupacji miasta[7][8].
Od 3 września 1916 do 17 września 1917 Scheffer dowodził XVII Korpusem Rezerwowym(inne języki). Następnie objął dowództwo nad 67 Korpusem(inne języki). W grudniu 1918 przeszedł na emeryturę[1].