Rajmund Duracz

Rajmund Duracz
Ilustracja
kapitan administracji kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia

10 września 1893
Dobra

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

III Korpus Polski w Rosji

Jednostki

15 Szlisselburski Pułk Piechoty
III Korpus Polski,
144 pułk strzelców kresowych,
71 pułk piechoty,
7 pułk piechoty Legionów,
Szkoła Podchorążych dla Podoficerów,
Korpus Kadetów Nr 2
55 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca kompanii szkolnej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939

Rajmund Duracz (ur. 29 sierpnia?/10 września 1893 w Dobrej, w pow. humańskim, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Anastazego i Faustyny z Jankowskich. Absolwent gimnazjum klasycznego w Humaniu (1915)[1] i Uniwersytetu w Kazaniu (1917). W 1914 powołany do armii rosyjskiej i skierowany do szkoły chorążych. Przez dwa kolejne lata pełnił w szkole podchorążych funkcję instruktora. W maju 1917 przeniesiony do 15 Szlisselburskiego pułku piechoty i wysłany na front niemiecki. Po rewolucji bolszewickiej wstąpił do III Korpusu Polskiego i służył w nim do rozbrojenia przez Austriaków[1].

W grudniu 1918 wstąpił do Wojska Polskiego, zweryfikowany w stopniu podporucznika, i wraz z 144 pułkiem strzelców kresowych walczył w kampanii 1920[1]. Dowodził plutonem a następnie kompanią. 16 września 1920 wyróżnił się w bitwie pod Kiwercami, gdzie poprowadził podległych mu żołnierzy do ataku na bagnety[1].

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku, służył w 71 pułku piechoty. W 1921 ukończył kurs doskonalenia oficerów piechoty w Warszawie. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 2255. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 71 pułk piechoty[2][3]. W 1926 przeniesiony do 7 pułku piechoty Legionów. W 1928 był w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 187. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. Ukończył kurs w Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu. We wrześniu 1931 dostał przydział na stanowisko instruktora łączności w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy, a następnie objął stanowisko (1937) zastępcy dyrektora nauk[1]. Po zlikwidowaniu Szkoły Podchorążych (1938) przeniesiony do Korpusu Kadetów nr 2 w Rawiczu na stanowisko kierownika Kursu Przygotowawczego do Szkół Podchorążych. Po ewakuacji z Rawicza Korpusu Kadetów do Lwowa w sierpniu 1939, stawił się w Lesznie w 55 pułku piechoty zgodnie z rozkazem mobilizacyjnym.

W kampanii wrześniowej 1939 walczył w 55 pułku piechoty. Po agresji ZSRR na Polskę 18 września wzięty do niewoli przez Sowietów i osadzony w Kozielsku[5]. Późną jesienią tego roku jego rodzina dowiedziała się, że przebywa w niewoli sowieckiej z kartki wyrzuconej z zakratowanego wagonu na stacji kolejowej w Chełmie przez nieznanego żołnierza lub podoficera[1]. Z obozu w Kozielsku Rajmund Duracz wysłał tylko jeden list z datą 24 listopada 1939[1]. Między 3 a 5 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa LW bez numeru, poz. 100 z 1 kwietnia 1940[6]. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[7] i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[8]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 15 maja 1943. Figuruje na liście AM-224-2128[9] i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 02128[7]. Jego nazwisko znajduje się na liście ofiar w Nowym Kurierze Warszawskim z 22 czerwca 1943.

Był żonaty ze Stefanią, z którą miał córkę Stefanię[5].

Upamiętnienie

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[10][11][12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[13][14][15].

Zespół Szkół im. J. Koszczyca Witkiewicza w Kazimierzu Dolnym zasadził Dąb Pamięci kapitana Rajmunda Duracza[16][17].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Adam Winiarz, Lubelska lista katyńska: księga pamięci Lubelskiej Rodziny Katyńskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1997, s. 46-48, ISBN 978-83-227-0928-3 [dostęp 2024-11-10].
  2. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 110.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 328, 441.
  4. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 23, 225.
  5. ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 121.
  6. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 597.
  7. ↑ a b УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 318.
  8. ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
  9. ↑ Amtliches Material zum Massenmord von Katyn, 1943, s. 224.
  10. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 32 [dostęp 2024-11-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  11. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  12. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  13. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  14. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  15. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
  16. ↑ Dzień Katyński w Kazimierzu [online], Kazimierzdolny.pl [dostęp 2017-08-31] (pol.).
  17. ↑ Tomasz Lewandowski, Adam Nielski, Katyń - strona główna [online], www.katyn-pamietam.pl [dostęp 2017-09-01] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-02] (ang.).
  18. ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości. .

Bibliografia

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!