Polska
1945–46: pomorskie[2][1]1946–50: szczecińskie1950–54: koszalińskie1973–75: koszalińskie1975–76: pilskie
złotowski (do 1975)
Radawnica
3185[3]
8
Radawnica – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1945–54 i 1973–76[4] w woj. pomorskim[2], szczecińskim, koszalińskim i pilskim (dzisiejsze woj. wielkopolskie). Siedzibą władz gminy była Radawnica.
Gmina Radawnica powstała po II wojnie światowej (1945) na terenie tzw. Ziem Odzyskanych (tzw. III okręg administracyjny – Pomorze Zachodnie). 25 września 1945 gmina – jako jednostka administracyjna powiatu złotowskiego – została powierzona administracji wojewody pomorskiego[5], po czym z dniem 28 czerwca 1946 została przyłączona do woj. szczecińskiego[6][7]. 6 lipca 1950 gmina wraz z całym powiatem złotowskim weszła w skład nowo utworzonego woj. koszalińskiego[8].
Według stanu z 1 lipca 1952 gmina składała się z 8 gromad: Bielawa, Franciszkowo, Kamień, Nowy Dwór, Prochy, Radawnica, Stare Dzierzążno i Stawnica[9]. Gmina została zniesiona 29 września 1954 wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[10].
Jednostkę reaktywowano 1 stycznia 1973 w tymże powiecie i województwie[11]. Równocześnie przyłączono do niej pozbawiony praw miejskich Lędyczek[12][13].
1 czerwca 1975 gmina weszła w skład nowo utworzonego woj. pilskiego[14].
1 stycznia 1977 gmina została zniesiona, a jej obszar włączony do gmin[15]: