Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Puccinia, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Puccinia polygoni-amphibii var. convolvuli Arthur 1934
Puccinia polygoni-convolvuli DC. 1808
Uredo betae var. convolvuli Alb. & Schwein. 1805
Morfologia i rozwój
Puccinia polygoni-amphibii jest pasożytem dwudomowym, tzn., że jego cykl życiowy odbywa się na dwóch żywicielach. Spermogonia i ecja rozwijają się na liściach bodziszków (Geranium). Spermogonia tworzą się na obydwu stronach blaszki liściowej, są nieliczne i częściowo zagłębione w tkance liścia. Ecja powstają głównie na dolnej stronie liścia, są cylindryczne, z wąskim zakrzywionym brzegiem podzielonym na małe segmenty. Tworzą koncentryczne kręgi na intensywnie zaczerwienionych częściach liści[2].
Brązowe uredinia i czarnobrązowe telia rozwijają się na niektórych gatunkach rdestów (Polygonum), przeważnie na dolnej stronie liści. Urediniospory z 2 porami rostkowymi powyżej równika. Teliospory dwukomórkowe, ściana górnej komórki jest silnie pogrubiona. Mają trwały trzonek o barwie od szklistej do żółtawobrązowej, mniej więcej tej samej długości co zarodnik[2].
Występowanie
Puccinia polygoni-amphibii występuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą[5].
.jpg)
