Urediniospora

Urediniospory Puccinia recondita

Urediniospora lub urediospora – rodzaj zarodnika konidialnego (konidium). Powstaje w wyniku podziału mitotycznego, należy więc do grupy mitospor. Zarodniki tego typu wytwarzają grzyby z rzędu rdzowców Pucciniales (dawniej zaliczanych do klasy Teliomycetes, nieistniejącej w najnowszej systematyce grzybów). Wytwarzane są przez strzępki diploidalnej grzybni, mają więc diploidalną liczbę chromosomów^[1]. Powstają w skupiskach zwanych urediniami^[2].

U rdzy zbożowej (Puccinia graminis) urediniospory to czerwonobrunatne, jednokomórkowe, dwujądrowe zarodniki o grubej i chropowatej ścianie komórkowej. Wydostają się na zewnątrz przez rozerwania skórki łodygi i liści zbóż. Miejsca ich wydostawania się wyglądają jak czerwonobrunatne, podłużne lub okrągławe kreski lub plamki. Wytwarzane są wczesnym latem i nie zimują. Nazywane są zarodnikami letnimi, w odróżnieniu od teliospor, które wytwarzane są przez te same gatunki grzybów jesienią i zimują, stąd też nazywane są zarodnikami zimowymi^[1]. Urediniospory mogą zarażać sąsiednie rośliny i zazwyczaj szybko w ciągu lata rozprzestrzeniają chorobę na całym polu. W jednym sezonie wegetacyjnych powstaje kilka generacji urediniospor i to one pełnią najważniejszą rolę w rozprzestrzenianiu się choroby^[2].

Czasami u niepełnocyklowych gatunków rdzy urediniospory pełnią funkcję ecjospor, nazywane są wówczas urediniosporami ecjalnymi. Specyficzną odmianą urediniospor są amfispory^[1].

Kiełkująca urediniospora rdzy Puccinia recondita

Przypisy

1. JoannaJ. Marcinkowska JoannaJ., Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, s. 362–363, ISBN 978-83-09-01048-7 .
2. SelimS. Kryczyński SelimS., ZbigniewZ. Weber ZbigniewZ. (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, s. 280–283, ISBN 978-83-09-01063-0 .