Porzecze (sielsowiet Łużki)

Porzecze

Парэчча

Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Rejon	szarkowszczyński
Sielsowiet	Łużki
Populacja (2009) • liczba ludności	31[1]
Położenie na mapie obwodu witebskiego Porzecze
Położenie na mapie Białorusi Porzecze
Położenie na mapie Polski w 1939 r. Porzecze
55°17′35″N 27°54′15″E

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Porzecze Stare

Porzecze (biał. Парэчча; ros. Поречье) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie szarkowszczyńskim, w sielsowiecie Łużki.

Dawniej używana nazwa – Porzecze Stare.

Historia

W czasach zaborów wieś w gminie Łużki, w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego^[2].

W latach 1921–1945 majątek leżał w Polsce, w województwie wileńskim^[a], w powiecie dziśnieńskim w gminie Łużki.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 59 osób, 19 były wyznania rzymskokatolickiego, 32 prawosławnego a 8 mojżeszowego. Jednocześnie 37 mieszkańców zadeklarowało polską a 22 białoruską przynależność narodową. Było tu 8 budynków mieszkalnych^[3]. W 1931 w 7 domach zamieszkiwało 77 osób^[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Zadorożu i prawosławnej w Porzeczu Cerkiewnym. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Łużkach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Łużkach^[5].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR^[6][7]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR^[8].

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

Uwagi

1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy

1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
2. Porzecze Stare, wieś, powiat dzisieński, gmina Łużki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 834 .
3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 56 .
4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 20 .
5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1358 .
6. https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf.
7. okupacja sowiecka ziem polskich, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-04-03] .
8. PiotrP. Eberhardt PiotrP., Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100 .

Linki zewnętrzne

• Porzecze Stare, wieś, powiat dzisieński, gmina Łużki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 834 .