Satelita Poppy drugiej generacjiSatelita Poppy trzeciej generacji
Poppy (satelita) – nazwa serii amerykańskichsatelitów wywiadowczych używanych przez Narodowe Biuro Rozpoznania (NRO) w celu dostarczania informacji uzyskanych w wyniku wywiadu elektronicznego (ang.ELINT – Electronic Intelligence). Satelity te były bezpośrednimi następcami serii GRAB – pierwszych amerykańskich satelitów wywiadu elektronicznego[1], i podobnie jak poprzednicy zbierały dane o parametrach pracy radzieckichradarów obrony powietrznej i antybalistycznej. Satelity Poppy często przenosiły cywilne eksperymenty badawcze i oficjalnie nosiły ich nazwy, co miało posłużyć zakamuflowaniu ich prawdziwej misji. Program Poppy został odtajniony w 2005 roku[1]. Satelity zaprojektowało i zbudowało Naval Research Laboratory.
Starty
Łącznie odbyło się 7 startów rakiet z trzema generacjami satelitów Poppy w latach: 1962–1971. Starty te miały miejsce z kosmodromu Vandenberg, a jako rakiety nośne posłużyły Thor Agena D i Thorad Agena D. Podczas jednego startu wynoszono na orbitę od dwóch do czterech satelitów Poppy oraz prawie zawsze dodatkowo satelity należące do innych programów. Wszystkie operacje umieszczenia satelitów na orbicie powiodły się, jednak podczas dwóch pierwszych startów (w 1962 i 1963 roku), w wyniku awarii członu Agena D, satelity weszły na silnie wydłużone orbity o krótkiej żywotności. Średni czas pracy satelitów Poppy wynosił 34 miesiące.
Satelity Poppy pierwszej generacji opierały się na konstrukcji kulistych satelitów GRAB o średnicy 51 cm, którą wydłużono poprzez wstawienie w części centralnej cylindrycznej sekcji, w wyniku czego długość satelity wzrosła do 61 cm. Satelity drugiej generacji miały podobną budowę, jednak były większe – średnica wynosiła 61, a długość 81 cm. Satelity trzeciej generacji były jeszcze większe (średnica 68 cm, długość 89 cm) i niemal całkowicie były pokryte panelami baterii słonecznych.
.jpg)
.jpg)
