Podziemne trasy turystyczne w Szczecinie
|
| Państwo
|
 Polska
|
| Miejscowość
|
Szczecin
|
| Adres
|
Kolumba 2, wejście od peronu I przez szklaną wiatę
|
| Data założenia
|
2006
|
| Zakres zbiorów
|
historia, architektura
|
Położenie na mapie Szczecina  Podziemne Trasy Szczecina |
Położenie na mapie Polski  Podziemne Trasy Szczecina |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  Podziemne Trasy Szczecina |
 53°25′12,119″N 14°32′59,950″E/53,420033 14,549986
|
|
|
| Strona internetowa
|
Podziemne trasy turystyczne w Szczecinie – podziemne trasy turystyczne, urządzone w schronach: przeciwlotniczym i przeciwatomowym, znajdujących się na terenie Szczecina w rejonie dworca głównego. Zwiedzanie jest możliwe samodzielnie albo w grupach.
Opis
Jest to poniemiecki schron przeciwlotniczy (LSR-Luftschutz Räum), pochodzący z okresu II wojny światowej, noszący do końca wojny nazwę „Stettin HBF-Kirchplatz”. Obiekt został zbudowany przez polskich i francuskich pracowników przymusowych i udostępniony w 1943 roku. Do jego budowy wykorzystano podziemia fortyfikacji miejskich z XVIII wieku. Schron ma dwie kondygnacje i klatkę schodową sięgającą 21 metrów w głąb ziemi. Jego powierzchnia wynosi ok. 3 tysiąca m². Podczas alianckich nalotów na miasto w schronie chroniło się ok. 5 tysięcy osób. Obiekt często określany jest jako największy schron cywilny z czasów II wojny światowej w Polsce.
Po włączeniu Szczecina do terytorium Polski obiekt został przebudowany na schron, miejsce ćwiczeń Obrony Cywilnej oraz magazyn wyposażenia. Do lat 90. XX wieku odbywały się tu tajne szkolenia obrony cywilnej. W 2006 roku obiekt został udostępniony na turystyczne trasy tematyczne. W 2014 roku wnętrza schronu posłużyły jako scenografia do filmu Wielka ucieczka na północ (reż. Andrzej Fader), ukazującego dalsze losy bohaterów amerykańskiego filmu Wielka ucieczka z 1963 roku.
Od wiosny 2021 oferowane jest zwiedzanie trzech tras wystaw tematycznych: Trasa wystaw pn. ”II wojna światowa” + Trasa wystaw „Zimna wojna” + „Selfie z PRL-em”.
Czytelne oznakowanie tras kieruje do każdej z kolejnych wystaw. Przy wielu usłyszeć można tła dźwiękowe, wprowadzające w tematykę. Dodatkowo każda z wystaw jest opisana w trzech językach (polskim, angielskim i niemieckim).
Obiekt otrzymał w 2008 roku tytuł „Turystycznego Produktu Polski”, przyznawany przez Polską Organizację Turystyczną[1].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
