Polska
lubelskie
hrubieszowski
Werbkowice
335[2][3]
84
22-550[4]
LHR
0905110[5]
Podhorce – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Werbkowice[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Werbkowice[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 421 mieszkańców i była piątą co do wielkości miejscowością gminy[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Miłosierdzia Bożego w Gozdowie[9].
W 1466 r. wieś należała do Jakuba Podlodowskiego, wojskiego horodelskiego. Według regestru poborowego z 1578 r. posiadała 8 łanów kmiecych, czyli 134,4 ha gruntów uprawnych. Wcześniej to jest w 1564 roku wieś należała po części do Krzysztofa Miękickiego i do rodziny Szczyrbów[10], a w 1580 roku do Jana Góździa. W roku 1624 powstał tu unicki klasztor bazylianów, z nadania Jana Góździa, zlikwidowany w XVIII wieku. Do potomków Góździa Podhorce należały także i w XVIII stuleciu: w 1749 r. do Stanisława Góździa[11]. W 1846 przeszły do rąk hrabiego Alojzego Poletyły z Wojsławic, zaś w 1861 (jako posag córki Alojzy) do jego zięcia – Tytusa Wojciechowskiego (Uruski, Herbarz Szlachty Polskiej tom XIV str.191). W 1827 roku wieś liczyła 78 domów i 436 mieszkańców, zaś w roku 1921 miała 132 domy oraz 794 mieszkańców, w tym 12 Żydów i 685 Ukraińców. W XIX stuleciu funkcjonowała tu duża gorzelnia Wojciechowskich, w 1896 r. produkująca 33 000 wiader spirytusu[11][12].