Querco-Fagetea
Fagetalia sylvaticae
Alno-Ulmion
Carici remotae-Fraxinetum
Podgórski łęg jesionowy Carici remotae-Fraxinetum (Koch, 1926 ex Faber, 1936) – zespół leśny należący do lasów łęgowych.
Występuje w zachodniej i środkowej Europie z optimum w rejonie silnych wpływów klimatu morskiego – w południowej Anglii i północnej Francji. Sięga na wschód wzdłuż wybrzeży Morza Północnego i Bałtyckiego po Litwę, poza tym na południu i południowym wschodzie wykształca się na obszarach górskich i wyżynnych sięgając po Pireneje, Alpy i Karpaty[1].
W Polsce występuje w niższych partiach Sudetów i Karpaty, także na Przedgórzu Sudeckim, na Wyżynie Śląsko-Krakowskiej i Małopolskiej. Na północy jest rzadki w Pojezierzach Południowobałtyckich[1][2] i tam też zwykle słabiej wykształcony, nawiązując mocno do łęgu jesionowo-olszowego[2].
Zespół leśny kształtujący się w dolinach niewielkich zwykle cieków o znacznym spadku oraz w obrębie źródlisk; na glebach bardzo żyznych, drobnoziarnistych, zwykle madach z zachodzącym procesem darniowym (czarnoziemnym) i brunatnienia, czasem też z procesem bagiennym skutkującym powstawaniem mułu[1], o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym[2].
W typologii siedliskowej lasów siedliska zajmowane przez tę roślinność identyfikowane są na niżu jako ols jesionowy (OIJ), a na obszarach górskich i wyżynach jako las łęgowy górski (LłG) i las łęgowy wyżynny (Lłwyż), rzadziej ols jesionowy górski (OlJG) i ols jesionowy wyżynny (OlJwyż)[1].