Pochwodziób czarnodzioby[2] (Chionis minor) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny pochwodziobów (Chionidae). Występuje na subantarktycznych wyspach południowego Oceanu Indyjskiego. Nie jest zagrożony.
Systematyka
Gatunek został opisany naukowo przez G. Hartlauba w 1841 roku. Miejsce typowe nie zostało wskazane (opisywany był okaz z kolekcji w Lejdzie)[5], ale egzemplarz pochodził z Wysp Kerguelena. Epitet gatunkowyminor oznacza „mniejszy”. Wyróżniane są cztery podgatunki żyjące na odosobnionych archipelagach, między którymi praktycznie nie następuje mieszanie genów (oprócz przypadków zawędrowania ptaka za pośrednictwem statku)[6].
Morfologia
Pochwodziób czarnodzioby jest średniej wielkości ptakiem, mierzy od 38 do 41 cm, rozpiętość skrzydeł to 74–79 cm, a masa ciała dorosłego osobnika to 450–760 g[6]. Samice są nieco mniejsze od samców[7]. Dziób, jego rogowa pochewka i skóra twarzy są charakterystycznie czarne, obrączka oczna jest różowa[6]. Upierzenie jest białe, nogi są krótkie, od różowobiałych do purpurowoczarnych i nie mają błon między palcami. Młode ptaki mają generalnie ciemniejsze nogi[7].
Pochwodziób czarnodzioby gnieździ się w parach, w sąsiedztwie kolonii ptaków morskich takich jak pingwiny i kormorany, oprócz części Wysp Kerguelena. Latem niemal wszystkie pochwodzioby czarnodziobe można spotkać w koloniach pingwinów, szczególnie pingwinów skalnych i złotoczubych[6][7].
Na Wyspie Heard pary w październiku (wiosną) zajmują terytoria i budują gniazda z trawy, czasem piór pingwinów i innych znalezionych przedmiotów. Samica składa 2–3 jaja, z których zwykle wykluwają się dwa pisklęta. Wysiadywaniem jaj przez 19 dni zajmuje się oboje rodziców. Zdarza się, że w pary łączą się dwie samice[7].
Poza sezonem lęgowym tworzy luźne grupy liczące od 2 do 20 ptaków, żerujące na wybrzeżach w sąsiedztwie kolonii pingwinów i haremów mirungi południowej (słoni morskich)[7]. Ptaki te są osiadłe, czasem przemieszczają się w obrębie archipelagu w poszukiwaniu lepszych żerowisk[6]. Jeśli warunki pozwalają, ptaki te spędzają dużo czasu kąpiąc się w strumieniach i oczkach wodnych na wybrzeżu. Choć mogą się zapuszczać w głąb wysp, na Wyspie Heard stwierdzono, że unikają terenów porośniętych trawą tussock. Mniej niż połowa piskląt dożywa dorosłości; oczekiwana długość życia tych które przetrwają to 8 lat, mogą dożyć 14 lat. Dorosłe ptaki są często chwytane i zabijane przez skuy, młode czasem padają ofiarą kanibalizmu[7].
Status
Ocenia się, że łącznie żyje 13–20 tysięcy tych ptaków, z czego 8,7–13 tysięcy dorosłych osobników. Liczebność tego gatunku przypuszczalnie maleje na skutek drapieżnictwa ze strony gatunków inwazyjnych, występujących na wyspach Subantarktyki[4]. Takim zagrożeniem są zdziczałe koty, które powiązano ze spadkiem liczebności populacji na Wyspach Crozeta[7]. Zasięg występowania pochwodzioba czarnodziobego jest jednak duży, a szacowane tempo malenia populacji dość małe, aby był uznawany za gatunek najmniejszej troski[4].
Przypisy
↑ abChionis minor, [w:] Integrated Taxonomic Information System(ang.).
