Piekło – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Końskie[4][5].
Wieś wchodzi w skład sołectwa Niebo[2].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Końskich[6].
Położenie
Nieopodal wsi znajduje się zgrupowanie skał noszących nazwę Piekło Gatniki, zbudowanych z piaskowca jurajskiego, sięgających wysokości 5 m, ciągnących się pasmem o długości około 100 m. Miejscowość znajduje się na polanie w lasach koneckich.
Piekło jest punktem początkowym czarnego szlaku rowerowego prowadzącego do Młynka Nieświńskiego.
Przez wieś przechodzi niebieski szlak turystyczny z miejscowości Pogorzałe do Kuźniaków oraz czerwony szlak rowerowy do Sielpii Wielkiej.
Historycznie miejscowość przynależy do Małopolski, a ściślej rzecz biorąc do ziemi sandomierskiej.
Historia
Do 1830 r. miejscowość nosiła nazwę Iwasiów, istniały tu wówczas 3 karczmy z zajazdami[7]. W 1827 r. wieś zamieszkiwało 27 osób w 4 domach, w 1880 r. było już 12 domów i 62 mieszkańców[8]. Do I wojny światowej Piekło stanowiło ośrodek wyrobu gwoździ. Podczas II wojny światowej w trakcie obławy w 1940 r. mającej na celu ujęcie mjr Henryka Dobrzańskiego „Hubala”, oddział SS wymordował tu wszystkich mężczyzn.[potrzebny przypis]
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 100324
- ↑ a b Miasta i Gminy Końskie. Statystyka Ludności za 2023 rok. Liczba ludności – sołectwa – wsie [dostęp 2024-09-15].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 921 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis Parafii na stronie diecezji
- ↑ Ryszard Garus, Znakowane szlaki turystyczne woj. kieleckiego, Kielce 1983.
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, „Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, Warszawa 1880, Tom 8, s. 82.
Miasto |
|
---|
Wsie |
|
---|
Kolonie |
|
---|
Osada |
|
---|
Osady leśne |
|
---|
Części miasta |
|
---|
Części wsi |
- Bedlenko-Kolonia
- Borek
- Brzezina
- Brzeziny
- Budy
- Bugaj
- Gacki
- Gajówka
- Gatniki-Gajówka
- Górny Staw (Barycz)
- Górny Staw (Kornica)
- Grudzka
- Jarząbek
- Karczunek
- Karolinów
- Klin
- Koło Szóstaka
- Koło Szosy
- Kolonia (Grabków)
- Kolonia (Nowy Dziebałtów)
- Kozieług
- Kretówki
- Ku Józefowu
- Las
- Laskówka
- Lipicz
- Mała Baczyna
- Małachów Fabryczny
- Małachówka
- Mazur
- Młynek Rogowski
- Morawy
- Na Budach
- Na Piachach
- Nadleśnictwo
- Nadrzeki
- Niwa
- Nowa Droga
- Nowiny
- Od Odludni
- Odludnia
- Ogrody
- Olszyny
- Ostre Górki
- Pająki
- Piaski
- Pociejów
- Pod Górą
- Podkazanów
- Podklasztorne
- Przedmieście
- Przymiarki
- Serwitury
- Siedzianna
- Sielpia-Letnisko
- Stara Wieś
- Stare Bedlenko
- Stary Młyn
- Staw
- Stoczek
- Struga
- Szpital
- U Łużka
- U Strugi
- Ukraina
- W Gościńcu
- W Łazach
- Wąsosz Konecki
- Za Górą
- Za Karczmą
- Za Młynem
- Za Rzeką (Izabelów)
- Za Rzeką (Szabelnia)
- Za Stawem (Modliszewice)
- Za Stawem (Proćwin)
- Za Wiśniną
- Zaborcze
- Zagóra
- Zakościół
- Zapłocie
- Zarośla
- Zarowie
|
---|
Kolonia wsi |
|
---|
Przysiółek wsi |
|
---|