Peter Wirnsberger (ur. 13 września 1958 w Vordernbergu) – austriacki narciarz alpejski, wicemistrz świata i wicemistrz olimpijski oraz zdobywca Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji zjazdu.
Kariera
W zawodach Pucharu Świata Peter Wirnsberger zadebiutował 17 grudnia 1976 roku w Val Gardena, zajmując siódme miejsce w zjeździe. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. W swoim trzecim starcie w zawodach tego cyklu po raz pierwszy stanął na podium, 8 stycznia 1977 roku w Garmisch-Partenkirchen zajmując trzecie miejsce w zjeździe. W zawodach tych wyprzedzili go tylko dwaj rodacy: Franz Klammer i Ernst Winkler. W pozostałych zawodach sezonu 1976/1977 jeszcze kilkakrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, ale na podium już nie stanął. Dało mu to 24. miejsce w klasyfikacji generalnej oraz ósme w klasyfikacji zjazdu. W sezonie 1977/1978 punktował cztery razy, w tym dwukrotnie stawał na podium: 18 grudnia 1977 roku w Val Gardena był drugi, a cztery dni później w Cortina d’Ampezzo trzeci w zjeździe. W lutym w 1978 roku brał udział w mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zjazd ukończył na dziewiętnastej pozycji.
Pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ odniósł 21 stycznia 1979 roku w Garmisch-Partenkirchen, wygrywając zjazd. Wygrał także zjazd 3 marca w Lake Placid, a 20 stycznia w Kitzbühel był drugi. Dzięki temu zajął piętnaste miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1978/1979 i drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu, przegrywając tylko z Peterem Müllerem ze Szwajcarii. Najważniejszym punktem sezonu 1979/1980 były igrzyska olimpijskie w Lake Placid. Wirnsberger wziął udział tylko w zjeździe, ale zdobył za to srebrny medal. W zawodach tych rozdzielił na podium swego rodaka Leonharda Stocka oraz Kanadyjczyka Steve’a Podborskiego. Był to jego jedyny start olimpijski. Starty pucharowe rozpoczął od zwycięstwa w zjeździe 7 grudnia 1979 roku w Val d’Isère, jednak później na podium stanął jeszcze tylko 18 stycznia w Wengen, gdzie w tej samej konkurencji był trzeci. Sezon ukończył na dziewiętnastym miejscu, a w klasyfikacji zjazdu był szósty.
Przez cztery kolejne sezony Austriak nie wygrał żadnych zawodów, na podium stając łącznie cztery razy. W tym czasie wystąpił na mistrzostwach świata w Schladming, gdzie w swojej koronnej konkurencji był dwunasty. Prezentowała forma nie dała mu jednak miejsca w reprezentacji Austrii na igrzyska olimpijskie w Sarajewie rozgrywane w lutym 1984 roku. Kolejne pucharowe zwycięstwo odniósł 20 stycznia 1985 roku w Wengen, gdzie był najlepszy w zjeździe. Ponadto trzykrotnie zajmował trzecie miejsce w tej konkurencji: 15 grudnia w Val Gardena, 11 stycznia w Kitzbühel i 19 stycznia w Wengen. Dzięki temu był dziesiąty w klasyfikacji generalnej sezonu 1984/1985 oraz trzeci w zjeździe. Lepsi okazali się jedynie jego rodak Helmut Höflehner oraz Peter Müller. W 1985 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Bormio, gdzie zjazd ukończył na szóstym miejscu. Najlepsze wyniki osiągnął jednak w sezonie 1985/1986, kiedy był ósmy w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji zjazdu sięgnął po Małą Kryształową Kulę. Siedmiokrotnie stawał na podium, w tym czterokrotnie zwyciężał w zjeździe: 14 grudnia w Val Gardena, 31 grudnia w Schladming oraz 17 i 18 stycznia 1986 roku w Kitzbühel.
W kolejnych sezonach Wirnsberger nie prezentował już tak wysokiej formy, nie odnosząc kolejnych zwycięstw. Jeszcze cztery razy stanął na podium, w tym ostatni raz w karierze dokonał tego 8 grudnia 1990 roku w Val d’Isère, gdzie był trzeci w zjeździe. W klasyfikacji generalnej plasował się poza czołową dziesiątką, najlepszy wynik osiągając w sezonie 1988/1989, który ukończył na trzynastej pozycji. W międzyczasie wystąpił na mistrzostwach świata w Crans-Montana w 1987, zajmując 24. miejsce w zjeździe. W tej samej konkurencji był też ósmy na mistrzostwach świata w Vail w 1989 roku oraz dziesiąty podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Saalbach-Hinterglemm. Ponadto ośmiokrotnie zdobywał medale mistrzostw Austrii, w tym srebrne w zjeździe w latach 1978, 1982, 1983 i 1986 oraz brązowe w kombinacji latach 1977 i 1978, a także w zjeździe i supergigancie w 1987 roku[1]. W 1992 roku zakończył karierę.
W 1996 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[2].
Osiągnięcia
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 19.
|
29 stycznia
|
1978
|
 Garmisch-Partenkirchen
|
Zjazd
|
2:04,12 min
|
+3,56 s
|
 Josef Walcher
|
2.
|
14 lutego
|
1980
|
 Lake Placid
|
Zjazd
|
1:45,50 min
|
+0,62 s
|
Leonhard Stock
|
| 12.
|
6 lutego
|
1982
|
Schladming
|
Zjazd
|
1:55,10 min
|
+2,04 s
|
Harti Weirather
|
| 6.
|
3 lutego
|
1985
|
 Bormio
|
Zjazd
|
2:06,68 min
|
+1,02 s
|
 Pirmin Zurbriggen
|
| 24.
|
31 stycznia
|
1987
|
Crans-Montana
|
Zjazd
|
2:07,80 min
|
+2,90 s
|
Peter Müller
|
| 8.
|
6 lutego
|
1989
|
Vail
|
Zjazd
|
2:10,39 min
|
+1,13 s
|
Hans-Jörg Tauscher
|
| 10.
|
27 stycznia
|
1991
|
Saalbach
|
Zjazd
|
1:54,91 min
|
+1,68 s
|
Franz Heinzer
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w zawodach
- Garmisch-Partenkirchen – 27 stycznia 1979 (zjazd)
- Lake Placid – 3 marca 1979 (zjazd)
Val d’Isère – 7 grudnia 1979 (zjazd)- Wengen – 20 stycznia 1985 (zjazd)
- Val Gardena – 14 grudnia 1985 (zjazd)
- Schladming – 31 grudnia 1985 (zjazd)
- Kitzbühel – 17 stycznia 1986 (zjazd)
- Kitzbühel – 18 stycznia 1986 (zjazd)
Pozostałe miejsca na podium
- Garmisch-Partenkirchen – 8 stycznia 1977 (zjazd) – 3. miejsce
- Val Gardena – 18 grudnia 1977 (zjazd) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 22 grudnia 1977 (zjazd) – 3. miejsce
- Kitzbühel – 20 stycznia 1979 (zjazd) – 2. miejsce
- Wengen – 18 stycznia 1980 (zjazd) – 3. miejsce
- Sankt Moritz – 21 grudnia 1980 (zjazd) – 2. miejsce
- Kitzbühel – 17 stycznia 1981 (zjazd) – 3. miejsce
- Sankt Anton – 31 stycznia 1981 (zjazd) – 2. miejsce
- Wengen – 23 stycznia 1982 (zjazd) – 3. miejsce
- Val Gardena – 15 grudnia 1984 (zjazd) – 3. miejsce
- Kitzbühel – 11 stycznia 1985 (zjazd) – 3. miejsce
- Wengen – 19 stycznia 1985 (zjazd) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 7 grudnia 1985 (zjazd) – 3. miejsce
- Morzine – 7 lutego 1986 (zjazd) – 3. miejsce
- Aspen – 8 marca 1986 (zjazd) – 2. miejsce
- Laax – 4 stycznia 1987 (zjazd) – 2. miejsce
- Laax – 6 stycznia 1989 (zjazd) – 2. miejsce
- Kitzbühel – 14 stycznia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 8 grudnia 1990 (zjazd) – 3. miejsce
Bibliografia
Przypisy
