Papieska Międzynarodowa Akademia Mariologiczna ma na celu:
zrzeszanie i popieranie prac badawczych prowadzonych przez mariologówkatolickich z całego świata
pomoc w wymianie informacji i wyników studiów między mariologami różnych denominacji chrześcijańskich (katolickich, prawosławnych i protestanckich)
organizację co cztery lata międzynarodowych kongresów maryjnych i mariologicznych
jednoczenie działań narodowych stowarzyszeń mariologicznych
propagowanie znajomości osoby i kultu Matki Bożej, używając wszystkich dostępnych środków (katecheza, dni studiów, spotkania, kongresy)
ukierunkowywanie studiów nad kultem ludowym Matki Bożej zgodnie ze wskazaniami Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej, by "uniknąć jednostronnej prezentacji postaci i misji Maryi, ze szkodą dla ogólnej wizji tajemnicy"[2]
wyznaczanie standardów dla studiów mariologicznych[3]
Historia
Carlo Balić
Zakon Braci Mniejszych powołał do istnienia 27 lipca 1946 Franciszkańską Komisję Mariologiczną (łac. Commissio Marialis Franciscana). Na jej siedzibę wybrano rzymską uczelnię franciszkanów Antonianum. Zadaniem komisji miało być koordynowanie wszystkich działań zakonu związanych z przygotowaniami do uroczystych obchodów setnej rocznicy ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Na przewodniczącego komisji z władze zakonne wybrały chorwackiego teologa o. Carlo Balicia OFM. Wolą wspólnoty zakonnej było utworzenie akademii mariologicznej, która byłaby w stanie organizować konferencje naukowe i publikować mariologiczną serię wydawniczą “Bibliotheca Mariana”[4].
Franciszkańska Akademia Maryjna została utworzona 29 kwietnia 1947 podczas Pierwszego Kongresu Mariologicznego Braci Mniejszych we Włoszech. Kongres poświęcony był dogmatowi o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. Od tego momentu akademia rozpoczęła organizować kongresy asumpcjonistyczne: Lizbona w 1947, Madryt 1947, Montreal 1948, Buenos Aires 1948, Le Puy-en-Velay 1949. W 1950 z okazji przygotowań do obchodów ogłoszenia dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny Akademia Maryjna, nazywana już wówczas “Academia Mariana Internationalis”, zorganizowała VIII Międzynarodowy Kongres Mariologiczny. Kongres miał charakter ściśle naukowy. W 1954 Stolica Apostolska zleciła organizację kongresu mariologicznego akademii franciszkańskiej. Kongres zorganizowano w Rzymie, trwał od 24 października do 1 listopada 1954. Uznając kompetencję Akademii Maryjnej, papieżJan XXIII w motu proprioMaiora in dies z 8 grudnia 1959 nadał jej tytuł akademii papieskiej. Od tego momentu Papieska Międzynarodowa Akademia Mariologiczna jest ciałem koordynującym organizację kongresów maryjnych i mariologicznych, posiadającym stałą radę naukową[5].
Organizacja i członkowie
Przewodniczącego i sekretarza Papieskiej Międzynarodowej Akademii Mariologicznej powołuje papież na okres pięciu lat. Radę wybierają członkowie zwyczajni na okres pięciu lat. Członkowie akademii mogą być: zwykli (mający znaczący wkład w rozwój mariologii), korespondencyjni (badacze, wykładowcy, członkowie towarzystw mariologicznych, propagatorzy kultu maryjnego) o honorowi (władze kościelne i cywilne, darczyńcy i inni popierający studia mariologiczne). W statutach akademii, zaaprobowanych przez Jana Pawła II w 1997 udzielono pozwolenia na zaliczenie w poczet członków także chrześcijan niekatolików, by uwypuklić wymiar ekumeniczny badań nad osobą Maryi.
Przewodniczący Papieskiej Międzynarodowej Akademii Mariologicznej:
przewodniczący fundator Carlo Balić OFM (1959-1977)
przewodniczący sekretarz Paolo Melada OFM (1977-1996)
Kard. Wojtyła na kongresie w 1975 Rzym 1950 Rzym 1954 Częstochowa 1996 Rzym 2000 Rzym 2004 Lourdes 2008 Rzym 2012
Od 1950 Papieska Międzynarodowa Akademia Mariologiczna zorganizowała kilkanaście międzynarodowych kongresów. Od 2000 nazywane są Międzynarodowymi Kongresami Maryjno-Mariologicznymi:
