Owoce morza

Talerz owoców morza
Krewetka obrana (ostatni kawałek pancerza wraz z ogonem pozostawiono nieobrany) i ugotowana na parze

Owoce morza (wł. frutti di mare ‘owoce morza’) – jadalne skorupiaki i mięczaki morskie[1][2] spożywane przez ludzi, rozmaicie przyrządzane lub surowe[3]. W krajach śródziemnomorskich stanowią popularne danie[3].

Spożywane gatunki

Wśród owoców morza spożywane są głównie skorupiaki (homary, langusty, homarce, kraby i krewetki) oraz mięczaki, w tym małże (m.in. ostrygi, omułki, przegrzebki, sercówki), ślimaki (uchowiec, trąbiki, pobrzeżki) i głowonogi (mątwy, kałamarnice i ośmiornice).

Oddzielną grupą są szkarłupnie, np. jeżowce.

Wartości odżywcze

Owoce morza są dobrym źródłem wysokowartościowego białka, są źródłem witamin z grupy B (PP, B12), jodu, wapnia, selenu oraz fluoru. Ponadto zawierają umiarkowane ilości żelaza, cynku i magnezu. Dodatkowo ostrygi są najbogatszym w diecie naturalnym źródłem cynku, dzięki czemu cieszą się opinią silnego afrodyzjaku. Podobnie jak większość produktów pochodzenia zwierzęcego, także owoce morza zawierają cholesterol: mięczaki 40–100 mg/100 g, skorupiaki 100–200 mg/100 g, największe zaś ilości znajdują się w kawiorze.

Tradycja kulinarna

Tradycyjnie spożywane są powszechnie w krajach śródziemnomorskich oraz w Australii, prawdopodobnie odgrywały ważną rolę w odżywianiu człowieka już od początków jego historii, o czym świadczą znaleziska archeologiczne z epoki kamiennej.

Przypisy

  1. ↑ Słownik wyrazów obcych PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993. ISBN 83-01-08730-7.
  2. ↑ hasło „frutti di mare”. W: Władysław Kopaliński: Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych. [dostęp 2014-04-13].
  3. ↑ a b Multimedialna Encyklopedia Powszechna PWN (edycja 2009). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008. ISBN 978-83-61492-04-7.

Bibliografia

  • Ewa Dzika. Owoce morza – bezpieczne czy niebezpieczne?. „Ochrona Środowiska i Zasobów Naturalnych”. 44, 2010.  (pdf)

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!