Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1841 roku przez Eduarda Suffriana[1].
Morfologia
Chrząszcz o ciele długości od 4 do 4,5 mm[2][3], przeciętnie mniej smukłym niż u O. septentrionis[3]. Grzbietowa strona ciała jest metalicznie niebieska z połyskiem zielonym lub czarna z metalicznie zielono lśniącymi bocznymi brzegami przedplecza i pokryw; czułki i odnóża są czarne. Płaskie czoło ma pośrodku długą, płytką bruzdę przechodzącą na ciemię[2][3]. Wygraniczające czoło linie zbiegają się na przedzie pod kątem rozwartym[2]. Przedplecze ma w tylnej części szeroką, głęboką, poprzeczną bruzdę równomiernie i gęsto pokrytą drobnymi, zwykle lekko wydłużonymi, niekiedy przechodzącymi w zmarszczki punktami[2][3]. Reszta przedplecza jest płytko i głęboko punktowana. Punktowanie na pokrywach jest delikatne[3]. Genitalia samca cechują się edeagusem węższym niż u O. magistrettiorum[3], mniej lub bardziej na szczycie zaostrzonym[2][3], w widoku bocznym na końcu nieco S-kształtnie wygiętym ku górze, a flagellum dłuższym i silniej poskręcanym niż u O. septentrionis, na wierzchołku delikatnie wyciągniętym[3].
↑ abIvanI.LöblIvanI., AlešA.SmetanaAlešA. (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 6. Chrysomeloidea, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2010, s. 367-368, ISBN 978-87-88757-84-2.
↑ abcdefAndrzej Warchałowski: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera: z. 94 Stonkowate - Chrysomelidae. Część ogólna i podrodziny Donaciinae, Orsodacninae, Criocerinae, Clytrinae, Cryptocephalinae, Lamprosomatidae, Eumolpinae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1971. Brak numerów stron w książce