5 października 1890 Jarosław
1914
Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Legiony Polskie
26 Pułk Piechoty (II RP)71 Pułk Piechoty (II RP)
dowódca pułku
I wojna światowawojna polsko-bolszewicka
sekretarz PZPN
Orest Teodor Dżułyński (ur. 5 października 1890 w Jarosławiu, zm. ?) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari, pierwszy w historii sekretarz Polskiego Związku Piłki Nożnej, piłkarz Pogoni Lwów.
Urodził się 5 października 1890 w Jarosławiu[1].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich[2]. 7 marca 1917 został awansowany na chorążego w 1 pułku piechoty[3]. Po zakończeniu wojny z bolszewikami dowodził batalionem w 31 pułku Strzelców Kaniowskich. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 442. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W tym samym roku został powołany do służby Sztabu Generalnego. Pełnił wówczas służbę w Oddziale III Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi. 6 czerwca 1925 został przesunięty z Kursu Doszkolenia 1924–1925 na I rocznik Kursu Normalnego 1924–1926 Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[4]. 28 października 1927, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, pozostał w uczelni w charakterze asystenta[5][2]. 23 stycznia 1928 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. Jesienią 1931 został przeniesiony z WSWoj. do 26 pułku piechoty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[7][2]. Latem 1933 objął dowództwo tego oddziału[8] i pełnił je do początku marca 1936, gdy został przeniesiony do Sztabu Głównego w Warszawie[9]. Od 11 października 1937 do 22 czerwca 1939[potrzebny przypis] dowodził 71 pułkiem piechoty w Zambrowie[10][11], po czym leczył się w szpitalu[12]. Według autorów monografii Łódzki OZPN 80 lat. 1920–2000. Ludzie, fakty, kluby prawdopodobnie zginął we wrześniu 1939 w okolicach Kutna.
Jako uczeń III Gimnazjum we Lwowie uprawiał od 1905 sport w ramach kółka gimnastyczno-sportowego, a następnie był zawodnikiem Lechii Lwów. Z ramienia Lechii został jednym z założycieli Pogoni Lwów, następnie był zawodnikiem (w drużynie piłki nożnej) i działaczem tego klubu, m.in. sekretarzem klubu (1910–1911) i członkiem zarządu (1911–1914). W 1912 opracował projekt boiska klubu, otwartego w 1913[13][14]. Był także czynnym sędzią piłkarskim, 15 lutego 1914 został sekretarzem działającego w Galicji Związku Polskiego Piłki Nożnej, a 8 marca 1914 prezesem Sparty Lwów[15]. Na założycielskim zgromadzeniu PZPN 20 grudnia 1919 został wybrany sekretarzem tej organizacji i pełnił tę funkcję do 14 kwietnia 1920[16]. 4 lutego 1923 został prezesem Łódzkiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej i pełnił tę funkcję faktycznie do listopada tegoż roku, formalnie do lutego 1924, należał także organizatorów okręgowego związku lekkoatletycznego w Łodzi[17]. Od stycznia 1928 do lutego 1929 był wiceprezesem PZPN[18][19]. W okresie II Rzeczypospolitej był członkiem wydziału honorowego klubu sportowego LKS Pogoń Lwów[20].