Oleśnica (początkowo Emilienheim) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1954 roku w woj. łódzkim i poznańskim. Siedzibą władz gminy była Oleśnica[2].
Gmina powstała na przełomie XIX i XX wieku z głównej części obszaru zniesionej gminy Emilienheim w powiecie słupeckim[3]. W okresie międzywojennym gmina Oleśnica należała do powiatu słupeckiego w woj. łódzkim. W związku z likwidacją powiatu słupeckiego z dniem 1 kwietnia 1932 roku gmina weszła w skład powiatu konińskiego w tymże województwie[4]. 1 kwietnia 1938 roku gminę wraz z całym powiatem konińskim przeniesiono do woj. poznańskiego[5].
Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 13 gromad: Anielewo, Augustynów, Drzewce, Grądzeń, Kopojno, Olchowo, Oleśnica, Oleśnica kol., Skokum, Świątniki, Tarszewo, Wrąbczyn i Wrąbczyn Górski[6].
Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[7]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Oleśnica nie przywrócono, a jej dawny obszar wszedł głównie w skład nowej gminy Zagórów w powiecie słupeckim w tymże województwie[8].
Przypisy
- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. łódzkiego; w czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom II - Województwo Łódzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1925
- ↑ Dz.U. z 1932 r. nr 6, poz. 34
- ↑ Dz.U. z 1937 r. nr 46, poz. 350
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
