Widoczny dymorfizm płciowy; górna część głowy samca od dzioba jest pokryta intensywnie żółtymi piórami, reszta ciała w różnych odcieniach brązu, oliwkowa barwa zwłaszcza na skrzydłach i ogonie; nogi ciemnoszare; dziób czarny, oczy ciemnobrązowe; samica mniej barwna, pióra płowe[8].
Występuje wyłącznie na Nowej Gwinei, w części wyspy należącej do Indonezji. Zamieszkuje lasy na wysokościach wahających się między 940 a 2000 m n.p.m.[8]
Zachowanie
Okres godowy
Budowana przez samca charakterystyczna altana jest przyozdobiona kolorowymi owocami – niebieskimi, zielonymi lub żółtymi[10]. Zaobserwowano też, jak samiec trzyma w dziobie niebieski owoc podczas zalotów[11].
Głos
Samiec przebywający przy wybudowanej przez siebie altanie wydaje głośne piski i dźwięki przypominające zgrzytanie[5]; słychać powtarzalne, chrapliwe nuty, a także odgłosy zapisywane jako „kuk, kuk, kuk”[10].
Pożywienie
Amblyornis flavifrons żywi się przede wszystkim owocami, podobnie jak inni przedstawiciele rodziny altanników[6]. Spożywa również owady[9].
Status, zagrożenie i ochrona
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje ogrodnika złotoczubego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern). Wielkość populacji jest szacowana na 2500–9999 osobników, z czego dojrzałe ptaki mają liczebność w przybliżeniu od 1500 do 7000. Trend rozwoju populacji określa się jako stabilny ze względu na brak poważnych zagrożeń dla gatunku – obszar jego występowania należy do terenu rezerwatu przyrody, a ponadto jest niezamieszkany przez ludzi[2].
.jpg)
