Przedmiotem ochrony jest jezioro polodowcowe typu kociołek oraz przylegający liściasty zespół leśny (grąd). Jezioro Kociołek to mały, owalny akwen o powierzchni 4,3 ha, maksymalnej głębokości 7,8 m i średniej 4,5 m, leżący 0,7 km na południe od Jeziora Góreckiego, nieopodal końcowej stacji linii kolejowej Poznań-Osowa Góra. Brzegi i ławica przybrzeżnapiaszczyste, a dno wysłane mułem znacząco zmineralizowanym o miąższości 1,5 m. Akwen nie ma dopływów i odpływu. Ze względu na położenie w głębokim zagłębieniu terenu i otoczenie przez strome brzegi jezioro uważano za meromiktyczne, choć nie zostało to potwierdzone zarówno przez wieloletnie badania wykonywane w latach 30. XX wieku przez profesora Gabriela Brzęka oraz w okresie 2006–2015 przez pracowników Zakładu Ochrony Wód oraz Zakładu Analizy Wód i Gruntów Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[1][2].
Powierzchnia obszaru ochrony ścisłej wynosi 8,50 ha[3].
W akwenie przeprowadzono pierwsze na terenie obecnego parku narodowego badania glonów wodnych (1934)[4]. W latach 50. XX wieku w wodzie wykryto około 160 gatunków glonów, z czego 27 nowych dla floryWielkopolski. Dominowały okrzemki[5].
↑Sobczyński T., Joniak T. 2008. Zmienność chemizmu wody w profilu pionowym jeziora jako efekt oddziaływania biocenozy i osadów dennych. Ekologia i Technika XVI, 4: 170-176.
↑Sobczyński T., Joniak T. 2009. Vertical changeability of physical-chemical features of bottom sediments in three lakes in aspect type of water mixis and intensity of human impact. Polish Journal of Environmental Studies 18, 6: 1091-1097.
↑Jezioro Kociołek. [w:] Oficjalna strona Wielkopolskiego Parku Narodowego [on-line]. [dostęp 2019-01-23].
Jerzy Siepak, Lubomira Burchardt, Mariusz Pełechaty, Artur Osowski, Badania hydrochemiczne na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego, UAM, Poznań, 1999, s.11, ISBN 83-908178-4-5
Wielkopolski Park Narodowy - 50 lat WPN 1957-2007, mapa turystyczna z treścią merytoryczną, wyd. LoboSoftII, Kraków, 2007, ISBN 83-60764-00-X