Urodził się w rodzinie znanych grawerów, jego pierwszym nauczycielem był ojciec François-Bernard Lépicié (1698–1755), później malarz Carle van Loo. W 1759 zdobył drugą nagrodę w Prix de Rome, jednak do Włoch nie wyjechał. W 1769 został wybrany na członka Akademii, od następnego roku był asystentem profesora, a od 1779 samodzielnym profesorem. Wśród jego uczniów było kilku znanych malarzy klasycystycznych m.in. Jean-Baptiste Regnault, Carle Vernet, Henri-Pierre Danloux, Jean-Joseph Taillasson, Jean-Frédéric Schall i Nicolas-Antoine Taunay.
Lépicié malował portrety, sceny rodzajowe i animalistyczne, tematy historyczne i religijne. Po 1760. zaczął tworzyć obrazy nawiązujące stylem i nastrojem do malarstwa flamandzkiego (Gerard ter Borch, David Teniers starszy). Był bardzo popularny we Francji w połowie XVIII w.
Wybrane prace
Adonis changé en anémone,
Allégorie de la Paix, 1772,
Antoine Charles Horace dit Carle Vernet, (1758-1838),
Cour de ferme, 1784,
La Coiffe blanche,
La Descente de Guillaume le conquérant en Angleterre, 1764,
La Gouvernante,
La Halle,
La Piété de Fabius Dorsus, 1781,
La Pourvoyeuse,
La Ratisseuse,
Le Baptême du Christ, 1765,
Le Christ et les petits enfants, 1767,
Le Courage de Porcia, femme de Junius Brutus,
Le Départ du braconnier,
Le Jeune Dessinateur
Le Lever de Fanchon, 1773,
Le Petit dessinateur (Carle Vernet w wieku 14 lat), 1772,
Les Apprêts d'un déjeuner,
L'Intérieur d'une douane,
Narcisse changé en fleur de ce nom,
La Politesse intéressée, 1773.
Bibliografia
Andrzej. Dulewicz: Słownik sztuki francuskiej. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 231. ISBN 83-214-0048-5.
