Pochodzi z należącego do Wielkiego LondynuKingston upon Thames. Ukończyła studia prawnicze na University of Oxford[1], a w 1994 uzyskała uprawnienia radcy prawnego. Jako prawniczka specjalizuje się w prawie handlowym[1], w szczególności w fuzjach i przejęciach. W 1989 przystąpiła do Partii Konserwatywnej i została aktywistką młodzieżówki tego ugrupowania. W latach 2001 i 2005 bez powodzenia kandydowała do Izby Gmin[2].
Kariera polityczna
W 2010 uzyskała mandat parlamentarny w okręgu wyborczym Loughborough w hrabstwie Leicestershire[1]. W latach 2010–2012 była parlamentarnym sekretarzem ministra szkolnictwa wyższego i nauki, a następnie została jednym z whipów[1]. W 2013 trafiła do szerokiego składu rządu jako tzw. sekretarz ekonomiczny Skarbu[1]. W kwietniu 2014 otrzymała stanowisko ministra ds. kobiet i choć nadal nie była członkinią gabinetu, miała prawo stałego udziału w jego posiedzeniach. Jednocześnie została awansowana na nieco wyższe stanowisko sekretarza finansowego Skarbu. W lipcu 2014 została pełnoprawną członkinią gabinetu jako minister edukacji, zaś jej dotychczasowe portfolio związane z kobietami zostało rozszerzone również o kwestie mniejszości[1]. Spod jej zakresu kompetencji zostały wyłączone jedynie kwestie związane z prawami osób LGBT, gdyż Morgan dała się wcześniej poznać w Izbie Gmin jako przeciwniczka małżeństw jednopłciowych[3]. W październiku 2014 ogłosiła, iż zmieniła swoje stanowisko w tej sprawie i obecnie popiera równość związków hetero- i homoseksualnych[4].
Morgan uzyskała reelekcję jako posłanka w wyborach w 2015[1], po których pozostała na dotychczasowych stanowiskach ministerialnych do końca urzędowania Davida Camerona w 2016 r.
24 lipca 2019 została przez nowego premiera Borisa Johnsona powołana na stanowisko ministra kultury, mediów i sportu.
