Reprezentacja Nepalu na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 liczyła dziesięciu zawodników. Nepal miał swoich przedstawicieli w 3 spośród 23 rozgrywanych dyscyplin. Zawodnicy nie zdobyli żadnego medalu[1]. Chorążym Nepalu był Khadga Ranabhat, który nie brał udziału w dyscyplinach sportowych[2]. Nie można jednoznacznie ustalić najmłodszego i najstarszego reprezentanta, ponieważ data urodzenia 4 zawodników jest nieznana[1]. Dziewięciu zawodników debiutowało na igrzyskach[1].
Był to piąty start tej reprezentacji na igrzyskach olimpijskich[2]. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnęli reprezentanci tego kraju na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984, była 14. pozycja, jaką Jagadish Pradhan zajął w rywalizacji sztangistów w kategorii wagowej do 56 kilogramów.
Tło startu
Nepal ma niewielkie tradycje sportowe. Świadczy o tym fakt, że do igrzysk w Los Angeles w 1984 roku Nepalczycy nie zdobywali medali w najważniejszych imprezach międzynarodowych, takich jak igrzyska azjatyckie, czy igrzyska olimpijskie. Jednym ze sportowców, którzy zdobywali medale na międzynarodowej arenie, był Jit Bahadur Khatri Chhetri. Podczas mistrzostw Azji w lekkoatletyce w latach 1973 i 1975 zdobył on dwa brązowe medale w maratonie[3].
Nepal w boksie reprezentowało trzech zawodników. Każdy z nich wystartował w jednej konkurencji. Jeden zawodnik stoczył swój pojedynek 29 lipca, drugi 31 lipca, zaś trzeci 1 sierpnia.
Jako pierwszy podczas igrzysk w Los Angeles wystartował Dalbahadur Ranamagar, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkiej. W pierwszej rundzie zmierzył się z Angelem Beltre z Dominikany, z którym przegrał na punkty (0–5)[5][6], i tym samym odpadł z rywalizacji o medale, zajmując 33. miejsce. W wadze lekkiej najlepszy był Pernell Whitaker ze Stanów Zjednoczonych[7].
Jako drugi podczas igrzysk wystartował Prabin Tuladhar, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze muszej. W pierwszej rundzie jego przeciwnikiem był Peter Ayesu z Malawi. Tuladhar przegrał na punkty (0–5), i tym samym zakończył swój udział w igrzyskach, zajmując 17. miejsce[8][9]. Wygrał Steve McCrory ze Stanów Zjednoczonych[10].
Trzecim z Nepalczyków był Umesh Maskey, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkopółśredniej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego przeciwnikiem był Ikhlef Ahmed Hadj Allah z Algierii. Maskey przegrał przez RSC[a] w drugiej rundzie (w 1 minucie i 51 sekundzie), i tym samym odpadł z rywalizacji o medale, zajmując 17. miejsce[11][12]. Wygrał Jerry Page ze Stanów Zjednoczonych[13].
Nepal w lekkoatletyce reprezentowało pięciu zawodników (wszyscy wystąpili w jednej konkurencji).
Jako pierwszy podczas igrzysk w Los Angeles wystartował Jodha Gurung, który wziął udział w rywalizacji średniodystansowców na 800 metrów. Gurung startował z ósmego toru w pierwszym biegu eliminacyjnym. Mimo iż wynikiem 1:56,72 ustanowił swój rekord życiowy, zajął ostatnie, 8. miejsce w swoim biegu eliminacyjnym, co w łącznej klasyfikacji dało mu 62. miejsce na 70 sklasyfikowanych zawodników (odpadł w eliminacjach[14]). Zwycięzcą tej konkurencji został Joaquim Cruz z Brazylii[15].
Jako drugi wystartował Pushpa Raj Ojha, który startował w biegu na 400 metrów. Ojha startował z pierwszego toru w siódmym biegu eliminacyjnym. Z wynikiem 52,12 zajął ostatnie, 8. miejsce w swoim biegu eliminacyjnym, co w łącznej klasyfikacji dało mu 76. miejsce na 80 sklasyfikowanych zawodników (odpadł w eliminacjach[16]). Zwycięzcą tej konkurencji został Alonzo Babers ze Stanów Zjednoczonych[17].
Pierwszy z nich przybiegł na metę w czasie 2:22:51, i tym samym zakończył bieg na 46. miejscu. Pandit uzyskał czas 2:32:53 i został sklasyfikowany na 63. miejscu, zaś trzeci z Nepalczyków uzyskał czas 2:38:10 i ukończył maraton na 69. miejscu (78 zawodników ukończyło biegu zaś 29 nie dobiegło do mety). Zwycięzcą tej konkurencji został PortugalczykCarlos Lopes[18].
Nepal w podnoszeniu ciężarów reprezentowało dwóch zawodników (każdy z nich wystartował w jednej konkurencji).
Jagadish Pradhan wystartował w kategorii do 56 kilogramów. W rwaniu dwie próby na 87,5 i 92,5 kilograma miał udane, natomiast próbę na 97,5 kilogramów spalił. Rwanie zakończył na 16. miejscu[19]. W podrzucie pierwszą próbę na 110 kilogramów miał udaną, następną na 117,5 kilograma miał nieudaną, natomiast trzecią na 117,5 kilograma zaliczył. Podrzut zakończył na 15. miejscu[20], i z wynikiem 210 kilogramów w dwuboju zajął 14. miejsce wyprzedzając jednego sklasyfikowanego i pięciu niesklasyfikowanych zawodników[21]. Zwycięzcą tej konkurencji został Wu Shude z Chin[22].
Kolejnym reprezentantem Nepalu był Surendra Hamal. Startował w kategorii do 67,5 kilograma. W rwaniu pierwszą próbę na 102,5 kilograma spalił, następną na 102,5 kilograma zaliczył, a trzecią na 107,5 kilograma spalił. Rwanie zakończył na 15. miejscu[23]. W podrzucie pierwszą próbę na 132,5 kilograma miał udaną, natomiast następne dwie próby na 137,5 kilograma miał nieudane. Podrzut zakończył na 16. miejscu[24], i z wynikiem 235 kilogramów w dwuboju zajął 15. miejsce wyprzedzając jednego sklasyfikowanego i trzech niesklasyfikowanych zawodników[25]. Zwycięzcą tej konkurencji został Yao Jingyuan z Chin[22].
↑ abRSC – (z ang. Referee Stopped Contest) – zakończenie pojedynku przez sędziego, z powodu niezdolności do dalszej walki jednego z zawodników. Przyczyną takiego stanu rzeczy może być np. kontuzja jednego z zawodników.
