Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VII

Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VII

Oddział Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości
Wejście do Fortu VII w Poznaniu
Państwo	Polska
Adres	Aleja Polska 60-591 Poznań
Data założenia	1963/1979
Zakres zbiorów	pamiątki historyczne
Położenie na mapie Poznania Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VII
Położenie na mapie Polski Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VII
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VII
52°25′01,272″N 16°52′07,036″E
Strona internetowa

Tzw. Schody śmierci

Schron nr 17 w wale artyleryjskim, użyty jako komora gazowa, w której między innymi stracono chorych psychicznie pacjentów ze szpitala w Owińskach

Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VII – muzeum martyrologiczne, zlokalizowane w Poznaniu, na terenie dawnego Fortu VII (Colomb) przy Alei Polskiej (część obiektu). Stanowi oddział Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości.

Jako oddział Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości jest wpisane do wykazu muzeów, prowadzonego przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zgodnie z art. 5b ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach^[1].

Charakterystyka

Siedzibą jest jeden z osiemnastu fortów Twierdzy Poznań, którego budowę ukończono w 1880. W czasie II wojny światowej pełnił rolę niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady dla Polaków (choć oficjalnie był obozem przejściowym dla ludności cywilnej).

Muzeum dokumentuje męczeństwo Polaków w czasie okupacji niemieckiej. Eksponaty udostępnione zwiedzającym to przede wszystkim: korespondencja obozowa, przedmioty codziennego użytku, fotografie i dokumenty więźniów, dokumenty wydawane przez okupanta, różańce, przedmioty z chleba i inne. Kartoteki (5000 sztuk) stanowią ważne źródło dla badań historycznych. Korzystają z nich m.in. naukowcy i Instytut Pamięci Narodowej.

Muzeum początkami sięga roku 1963. Wtedy, dzięki staraniom Stanisława Gębczyńskiego (członka Związku Bojowników o Wolność i Demokrację)^[2], powstała Izba Pamięci Narodowej, otwierana tylko z okazji dnia Wszystkich Świętych i czasowo w kwietniu (Miesiąc Pamięci Narodowej). W 1976 podjęto decyzję o powołaniu większej placówki. Otwarto ją 31 sierpnia 1979 jako oddział Muzeum Historii Ruchu Robotniczego im. Marcina Kasprzaka (obecnie Wielkopolskie Muzeum Walk Niepodległościowych).

Ekspozycji towarzyszą tablice pamiątkowe umieszczone na ścianach fortu, upamiętniające ofiary tutejszego obozu.

Przypisy

1. Ustawa z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz.U. z 1997 r. nr 5, poz. 24)
2. Paul Urszula: Płk Stanisław Gębczyński. Z żałobnej karty.. Kronika Miasta Poznania nr 3/1971. s. 97. [dostęp 2012-12-31]. (pol.)., fot.

Bibliografia

• Poznańskie muzea, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2009, ss.20-21, ISBN 978-83-7503-081-5
• Włodzimierz Łęcki, Poznań - przewodnik po zabytkach i osobliwościach miasta dla przybyszów z dalszych i bliższych stron, wyd. Zysk i S-ka, Poznań, 2010, s. 232-233, ISBN 978-83-7506-466-7
• WłodzimierzW. Łęcki WłodzimierzW., PiotrP. Maluśkiewicz PiotrP., Poznań od A do Z, Poznań: KAW, 1986, s. 39, ISBN 83-03-01260-6, OCLC 835895412 .

Linki zewnętrzne

• Audycja „Mój Poznań, moja Wielkopolska - Fort VII, tragiczne miejsce Poznania” w serwisie YouTube, Ratajska Telewizja Kablowa