Muhammad Ibn Tughdż lub Al-Ichszid (ur. 8 lutego 882 w Bagdadzie, zm. 24 lipca 946 w Damaszku) – namiestnik Egiptu w latach 935–946[2].
Życiorys
Pochodził z ludów turkijskich z Turkiestanu. Jego dziad przybył w granice Imperium Arabskiego za czasów Al-Mutasima jako żołnierz. Ojciec Muhammada przez jakiś czas był namiestnikiem Damaszku, ale stracił tę pozycję[3].
Muhammad Ibn Tughdż służył w Egipcie. W 935 kalif nadał mu namiestniczą władzę nad tą prowincją, którą Muhammad w następnych latach rozszerzył, uniezależniając się od kalifatu. Kalif Ar-Radi uznał niepodległość dawnego wasala w 939 roku, nadając mu tytuł ichszida[4].
Al-Ichszid sprawował rządy w Egipcie przy pomocy Abu al-Misk Kafura, swojego zaufanego doradcy. W polityce wewnętrznej odniósł liczne sukcesy, na powrót unifikując państwo, wzmacniając dinara, konfiskując dobra nieuczciwych urzędników oraz zmarłych dowódców wojskowych i przez to wzmacniając finanse państwa. Dzięki karnej armii, udało mu się podporządkować sobie Syrię, Palestynę, Jemen, Mekkę i Medynę[3].
Zmarł w 946 roku w Damaszku[2].
Wygląd
Al-Ichszid miał być postawnym człowiekiem, o niebieskich oczach i sile pozwalających napinać łuki, z którymi nikt inny nie dawał sobie rady. Miał również cierpieć przez "nieokreślone ataki[3]".
Przypisy
- ↑ de facto Abu al-Misk Kafur
- ↑ a b Jere L.J.L. Bacharach Jere L.J.L., The Career of Muḥammad Ibn Ṭughj Al-Ikhshīd, a Tenth-Century Governor of Egypt, „Speculum”, 50 (4), 1975, s. 586–612, DOI: 10.2307/2855469, ISSN 0038-7134, JSTOR: 2855469 .
- ↑ a b c AdamA. Mez AdamA., Renesans islamu, ISBN 83-06-00209-1 (pol.). Brak numerów stron w książce
- ↑ Jere L.J.L. Bacharach Jere L.J.L., Islamic History Through Coins: An Analysis and Catalogue of Tenth-century Ikhshidid Coinage, American Univ in Cairo Press, 2006, ISBN 978-977-424-930-3 [dostęp 2024-03-29] (ang.). Brak numerów stron w książce
