Monika Fabijańska

Monika Fabijańska
Data i miejsce urodzenia

23 września 1971
Warszawa

Rodzaj działalności

historyczka sztuki, kuratorka, dyplomatka

Dyrektorka Instytutu Kultury Polskiej
w Nowym Jorku
Okres urzędowania

od 2005
do 2010

Poprzednik

Paweł Potoroczyn

Następca

Jerzy Onuch

Strona internetowa

Monika Fabijańska (ur. 23 września 1971 w Warszawie)[1] – polsko-amerykańska historyczka sztuki i kuratorka działająca w Stanach Zjednoczonych[2].

Życiorys

Ukończyła historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Zawodowo związana z Nowym Jorkiem, specjalizuje się w sztuce kobiet i feministycznej[3].

W latach 1999–2014 była zawodową dyplomatką. W 1999 była odpowiedzialna za przygotowanie prawne i organizację struktury czterech nowych Instytutów Polskich (w Nowym Jorku, Sofii, Petersburgu, Tel Awiwie)[4]. Od 2000 do 2005 była wicedyrektorką, zaś od 2005 do 2010 dyrektorką Instytutu Kultury Polskiej w Nowym Jorku[5]. W tym okresie była zaangażowana w ok. 600 projektów kulturalnych, między innymi w prezentację retrospektywnej wystawy Aliny Szapocznikow w nowojorskim Museum of Modern Art (2012), przygotowanej przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Współprodukowała także wystawy i prezentacje w muzeach amerykańskich, m.in. Artura Żmijewskiego (2009–2010), Krzysztofa Wodiczki (2009–2010), Tadeusza Kantora (2008–2009), Zbigniewa Libery (2006), Wilhelma Sasnala (2005), historii polskiej animacji (2003)[6]. Była współproducentką sztuki Dana Gordona "Irena's Vow" z Tovah Feldshuh w roli tytułowej (Baruch Performing Arts Center, Off-Broadway 2008; Walter Kerr Theatre, Broadway 2009). Zorganizowała wystawę "Polska na Pierwszej Stronie" na Manhattanie z okazji 25-lecia Solidarności, otwartą przez Lecha Wałęsę oraz burmistrzów Nowego Jorku Michaela Bloomberga i Edwarda Kocha (2005). Stworzyła i prowadziła Polsko-Amerykański Program Wymiany Rezydencyjnej Artystów (2003–2010). W latach 2010–2011 wicedyrektorka Departamentu Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[potrzebny przypis]. Pomysłodawczyni i w latach 2011–2013 dyrektorka i kuratorka Poland-U.S. Campus Arts Project[7] we współpracy z Uniwersytetem Harvarda, Massachusetts Institute of Technology, Uniwersytetu Yale, Uniwersytetu w Princeton, Uniwersytetu Michigan[6] i Instytutem Adama Mickiewicza[7].

Była kuratorką wystawy "ecofeminisms(s)" (Thomas Erben Gallery, 2020)[8][9], recenzowanej m.in. w The New York Times[10]. Jej poprzednia wystawa "The Un-Heroic Act: Representations of Rape in Contemporary Women's Art in the US" (Shiva Gallery, John Jay College of Criminal Justice, CUNY, 2018, z katalogiem)[11], została uznana za 5. najlepszą wystawę roku w Nowym Jorku w rankingu Hyperallergic[12] i omówiona w, m.in.: The New York Times[13] i The New Yorker[14].

Przypisy

  1. ↑ Kim jest Monika Fabijańska? [online], www.wysokieobcasy.pl, 12 listopada 2005 [dostęp 2019-12-15].
  2. ↑ [PL] Interwencyjna historia sztuki. Rozmowa z Moniką Fabijańską [online], BLOK MAGAZINE, 9 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-11] (ang.).
  3. ↑ Monika Fabijanska [online], Shiva Gallery [dostęp 2019-12-15] (ang.).
  4. ↑ Ewa Uszpolewicz, NewYorkPolonia :: Informator polonijny w USA :: Polacy w Nowym Jorku :: New York Polonia :: Wiadomości, wydarzenia, ogłoszenia, forum - Artykuł Page [online], www.newyorkpolonia.com, 21 stycznia 2007 [dostęp 2019-12-15].
  5. ↑ Paulina Reiter, Wysokie Obcasy [online], www.wysokieobcasy.pl [dostęp 2021-06-11].
  6. ↑ a b Monika Fabijanska [online], Monika Fabijanska [dostęp 2019-12-15] (ang.).
  7. ↑ a b 10-11_PL [online], iam.pl [dostęp 2019-12-15].
  8. ↑ Thomas Erben Gallery | ecofeminism(s) curated by Monika Fabijanska [online], www.thomaserben.com [dostęp 2021-06-11].
  9. ↑ ecofeminism(s) [online], Monika Fabijanska [dostęp 2021-06-11] (ang.).
  10. ↑ Holland Cotter, Jillian Steinhauer, As Galleries Reopen, Two Critics Find Rewards Eclipse the Angst, „The New York Times”, 16 lipca 2020, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-06-11] (ang.).
  11. ↑ The Un-Heroic Act [online], Monika Fabijanska [dostęp 2021-06-11] (ang.).
  12. ↑ Hyperallergic, Best of 2018: Our Top 20 NYC Art Shows [online], Hyperallergic, 18 grudnia 2018 [dostęp 2021-06-11] (ang.).
  13. ↑ Jillian Steinhauer, Female Artists Delete Rape’s ‘Heroic’ Underpinnings, „The New York Times”, 16 października 2018, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-06-11] (ang.).
  14. ↑ Jia Tolentino, How a Woman Becomes a Lake [online], The New Yorker [dostęp 2021-06-11] (ang.).

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!