Mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne

Mięśnie międzyżebrowe człowieka. Mięsień międzyżebrowy zewnętrzny podpisany Intercostalis externus.

Mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne człowieka.

Mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne (łac. musculi intercostales externi) – mięśnie kręgowców, zaliczane do mięśni głębokich klatki piersiowej. Stanowią zewnętrzną warstwę mięśni międzyżebrowych. Zachowują budowę metameryczną^[1][2].

Ptaki

U kury domowej mięśnie te zaczynają się na krawędziach tylnych i wyrostkach haczykowatych żeber od drugiego do szóstego, a przyczepy końcowe mają na całych długościach przednich krawędzi żeber następnych, aż po chrząstkozrosty międzyżebrowe. Ich włókna biegną w dół i do tyłu. Opowiadają za wdechy^[3].

Ssaki

U ssaków mają przyczepy początkowe na doogonowej (przy postawie czworonożnej: tylnej, przy postawie wyprostowanej: dolnej) krawędzi żebra poprzedzającego, a przyczepy końcowe na dogłowowej (przy postawie czworonożnej: przedniej, przy postawie wyprostowanej: górnej) krawędzi żebra następnego. Ich włókna biegną skośnie w kierunku przyśrodkowo-doogonowym (przy postawie czworonożnej: w dół i do tyłu, przy postawie wyprostowanej: w dół i do przodu). Służą przede wszystkim jako mięśnie wdechowe^[1][2].

Człowiek

U człowieka zajmują przestrzenie międzyżebrowe (przyczepiają się do dolnej krawędzi górnego żebra i do górnej krawędzi dolnego żebra). Ich włókna biegną od tyłu i góry ku dołowi i przodowi (w przeciwnym kierunku niż mięśnie międzyżebrowe wewnętrzne). Zajmują powierzchnię od guzka żebra do granicy kostno-chrzęstnej żebra, gdzie przedłużają się do przodu jako cienkie rozcięgno – błona międzyżebrowa zewnętrzna (membrana intercostalis externa). Z tyłu łączą się z mięśniami dźwigaczami żeber^[4][5]. Unoszą żebra, działając jako mięśnie wdechowe^[4][5].

Między warstwami mięśni międzyżebrowych zewnętrznych i wewnętrznych biegną żyły międzyżebrowe, tętnice międzyżebrowe i nerwy międzyżebrowe, układając się od góry do dołu w kolejności: żyła, tętnica, nerw; one też unerwiają i unaczyniają te mięśnie^[4][5].

Przypisy

1. Zofia Ignasiak: Anatomia układu ruchu. Wyd. II. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2013, s. 74. ISBN 978-83-7609-912-5.
2. Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk: Anatomia zwierząt. T. 1. Aparat ruchowy. Wydawnictwo naukowe PWN, 2013, s. 350-351.
3. Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk: Anatomia zwierząt, t. 3 Gruczoły dokrewne, układ nerwowy, narządy zmysłów, powłoka wspólna i anatomia ptaków. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 349.
4. AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 685–688, ISBN 978-83-200-4323-5 .
5. Richard L.R.L. Drake Richard L.R.L., A. WayneA.W. Vogl A. WayneA.W., Adam W.M.A.W.M. Mitchell Adam W.M.A.W.M., Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 2, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 105–111, ISBN 978-83-66548-15-2 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.