Mięsień czworoboczny (łac.musculus trapezius), dawniej mięsień kapturowy (łac.musculus cucullaris) lub mięsień stołowy (łac.musculus mensalis) – w anatomii człowieka płaski, szeroki, trójkątny mięsień grzbietu z grupy kolcowo-ramiennych, częściowo pokrywający mięsień najszerszy grzbietu[1]. Jest on najbardziej powierzchownym mięśniem grzbietu. Zaczyna się na guzowatości potylicznej zewnętrznej kości potylicznej, przyśrodkowej części kresy karkowej górnej, więzadle karkowym, a także na wyrostkach kolczystych i sąsiadujących częściach więzadła nadkolcowego od siódmego kręgu szyjnego aż do najniższego kręgu piersiowego. Dolne włókna mięśnia kończą się na części przyśrodkowej górnego brzegu grzebienia łopatki, włókna pośrednie na wyrostku barkowym i grzebieniu łopatki, a włókna położone najwyżej na końcu barkowym obojczyka[1].
Mięsień ten dźwiga bark ku górze (współpracując z mięśniami dźwigaczem łopatki i równoległobocznym), zbliża łopatkę do kręgosłupa i/lub opuszcza staw ramienny. Przy ustalonym barku zgina głowę ku tyłowi. Przy ustalonej obręczy kończyny górnej unosi tułów ku górze. Cały mięsień cofa bark i przyciska łopatkę do klatki piersiowej[1].
Przypisy
↑ abcdeAdamA.BochenekAdamA., MichałM.ReicherMichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 650–652, ISBN 978-83-200-4323-5.
