Mięsień zębaty tylny dolny

Mięsień zębaty tylny dolny

Mięśnie zębate tylne dolne

Mięsień zębaty tylny dolny zaznaczony na czerwono

Mięsień zębaty tylny dolny (łac. musculus serratus posterior inferior) – w anatomii człowieka czworokątny, cienki mięsień grzbietu należący do grupy mięśni kolcowo-żebrowych. Leży w okolicy piersiowo-lędźwiowej tułowia, pod mięśniem najszerszym grzbietu i częściowo pod mięśniem czworobocznym. Przyczepia się na powięzi piersiowo-lędźwiowej na wysokości kręgów od Th10 do L2, a jego cztery pasma biegną skośnie ku górze i w bok, kończąc się na dolnych brzegach żeber od 9 do 12^[1].

Unaczyniony jest przez gałązki dolnych tętnic międzyżebrowych (IX–XI), a unerwiony przez gałązki dolnych nerwów międzyżebrowych (IX–XI)^[1].

Jego funkcją jest opuszczanie i rozchylanie na boki dolnych żeber, co czyni go pomocniczym mięśniem wydechowym^[1][2].

Przypisy

1. AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 658, ISBN 978-83-200-4323-5 .
2. NorbertN. Boss NorbertN., RenateR. Jäckle RenateR., Hexal Podręczny leksykon medycyny, Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, 1996, s. 394, ISBN 83-85842-16-0 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.