Mistrzostwa Świata w Snookerze 1991

Mistrzostwa świata

1990 1991 1992
Miejsce	Crucible Theatre, Sheffield
Zwycięzca	John Parrott
II miejsce	Jimmy White
Najwyższy break	140 Jimmy White
Liczba uczestników	32
Rozegrane mecze	31

Mistrzostwa Świata w Snookerze 1991 (ang. 1991 Embassy World Snooker Championship) – ostatni a zarazem najważniejszy turniej w sezonie 1990/1991, rozegrany w dniach 20 kwietnia - 6 maja 1991 roku w Crucible Theatre w Sheffield.

Obrońca tytułu, Szkot Stephen Hendry przegrał w meczu ćwierćfinałowym z Anglikiem Steve’em Jamesem 11-13.

Mistrzostwa wygrał Anglik John Parrott, który w finale pokonał Anglika Jimmy’ego White’a 18–11.

Nagrody

^[1]

• Zwycięzca: £135 000
• II miejsce: £80 000
• Półfinalista: £42 000
• Ćwierćfinalista: £20 000
• Ostatnia 16: £11 000
• Ostatnia 32: £6 500

Wydarzenia związane z turniejem

• Tegoroczny debiutant snookerowych mistrzostw świata a zarazem przyszły mistrz świata Ken Doherty przegrał w pierwszej rundzie turnieju z Steve’em Davisem 10-8.
• Były mistrz świata Joe Johnson został pokonany w pierwszej rundzie turnieju, pokonany przez Dennisa Taylora 10-6.
• W meczu pierwszej rundy Gary Wilkinson w meczu przeciwko Dougowi Mountjoy podjął się ataku na breaka maksymalnego. Spudłował jednak po "zczyszczeniu" wszystkich czerwonych na żółtej bili przy stanie 120 punktów.
• Obrońca tytułu, Szkot Stephen Hendry przegrał w meczu ćwierćfinałowym z Anglikiem Steve’em Jamesem 11-13.
• 2 maja, w meczu półfinałowym Steve James oraz Jimmy White świętowali swoje urodziny: James - 30. zaś Wfite - 29. MC Alan Hughes tego dnia na początek sesji zaśpiewał razem z widownią "Happy Birthday".
• Podczas tego turnieju padło 31 breaków stupunktowych, co było pobiciem rekordu ustanowionego podczas mistrzostw świata w 1986 roku, który wynosił 20.
• Najwyższy break turnieju, autorstwa Jimmy’ego White’a wyniósł 140 punktów.

Drabinka turniejowa

^[1]

	1. runda Lepszy w 19 frame’ach					2. runda Lepszy w 25 frame’ach					Ćwierćfinały Lepszy w 25 frame’ach					Półfinały Lepszy w 31 frame’ach					Finał Lepszy w 35 frame’ach
	Stephen Hendry (1)		10
	Warren King		4
						Stephen Hendry (1)		13
						Alain Robidoux (16)		8
	Alain Robidoux (16)		10
	Steve Newbury		5
											Stephen Hendry (1)		11
											Steve James (9)		13
	Steve James (9)		10
	Ian Graham		3
						Steve James (9)		13
						Dean Reynolds (8)		12
	Dean Reynolds (8)		10
	Robert Marshall		8
																Steve James (9)		9
																Jimmy White (4)		16
	Doug Mountjoy (5)		2
	Gary Wilkinson		10
						Gary Wilkinson		13
						Martin Clark (12)		9
	Martin Clark (12)		10
	Mark Bennett		6
											Gary Wilkinson		3
											Jimmy White (4)		13
	Neal Foulds (13)		10
	Eddie Charlton		7
						Neal Foulds (13)		12
						Jimmy White (4)		13
	Jimmy White (4)		10
	Nick Dyson		3
																					Jimmy White (4)		11
																					John Parrott (3)		18
	John Parrott (3)		10
	Nigel Gilbert		6
						John Parrott (3)		13
						Tony Knowles		1
	John Virgo (14)		8
	Tony Knowles		10
											John Parrott (3)		13
											Terry Griffiths (6)		10
	Willie Thorne (11)		8
	Alan McManus		10
						Alan McManus		12
						Terry Griffiths (6)		13
	Terry Griffiths (6)		10
	Barry Pinches		3
																John Parrott (3)		16
																Steve Davis (2)		10
	Mike Hallett (7)		4
	Tony Jones		10
						Tony Jones		8
						Dennis Taylor (10)		13
	Dennis Taylor (10)		10
	Joe Johnson		6
											Dennis Taylor (10)		7
											Steve Davis (2)		13
	Tony Meo (15)		10
	Craig Edwards		7
						Tony Meo (15)		6
						Steve Davis (2)		13
	Steve Davis (2)		10
	Ken Doherty		8

Kwalifikacje

Runda 1

• Rod Lawler 5–0 Derek Mienie
• Bill Werbeniuk w/o-w/d Clive Everton
• Vladimir Potaznyk w/o-w/d Jim Meadowcroft
• Jon Birch 10–4 Pascal Burke
• Chris Cookson 10–5 Derek Heaton
• Paul Thornley 10–7 Paddy Morgan
• Frankie Chan 10–1 Ian Black
• Jason Ferguson 10–1 David Greaves
• Alan McManus 10–1 Billy Kelly
• Gary Natale 10–3 Bert Demarco
• Jason Whittaker 10–2 Bernard Bennett
• Jason Prince 10–4 Fred Davis
• Ken Doherty w/o-w/d Patsy Fagan

Runda 2

• Rod Lawler 10–5 Anthony Harris
• Jack Fitzmaurice 10–9 Marcel Gauvreau
• Mick Price 10–1 Bill Werbeniuk
• Vladimir Potaznyk 10–4 Graham Cripsey
• Jon Birch 10–4 Kirk Stevens
• Mario Morra 10–5 Vic Harris
• T Wilson 10–2 D Hughes
• J Wright 10–0 Mike Watterson
• Ian Brumby 10–4 Terry Whitthread
• Chris Cookson 10–1 Roger Bales
• John Rea 10–9 Robby Foldvari
• J Smith 10–9 Jim Bear
• Paul Medati 10–7 Ian Williamson
• Ray Edmonds 10–3 Paul Thornley
• Eddie Sinclair 10–4 M Bradley
• Nick Terry 10–8 Frankie Chan
• S Campbell 10–4 T Kearney
• Derek Gilbert 10–3 Dessie Sheehan
• Bob Harris 10–5 Mike Darrington
• Joe Grech 10–1 John Dunning
• Jason Ferguson 10–4 Pat Houlihan
• Alan McManus 10–6 Tommy Murphy
• Steve Meakin 10–6 Graham Miles
• Barry Pinches 10–3 Jim Donnelly
• Andrew Cairns 10–2 Gary Natale
• Paul Gibson w/o-w/d Paul Watchorn
• Jason Whittaker 10–8 S Murphy
• B Oliver 10–7 D Campbell
• G Scott 10–7 M Fisher
• Jason Prince 10–5 Ray Reardon
• Ken Doherty 10–9 M Smith
• Kenny Owers 10–2 M Gibson

Runda 3

• Rod Lawler 10–4 Brian Rowswell
• Warren King 10–3 Jack Fitzmaurice
• Mick Price 10–4 Jack McLaughlin
• Les Dodd 10–3 Vladimir Potaznyk
• Ian Graham 10–7 Jon Birch
• Mario Morra 10–8 David Taylor
• Robert Marshall 10–9 T Wilson
• Mark Johnston-Allen 10–0 J Wright
• Brian Morgan 10–3 Ian Brumby
• Chris Cookson 10–4 Murdo Macleod
• Mark Bennett 10–5 John Rea
• J Smith 10–8 Jim Chambers
• Darren Morgan 10–5 Paul Medati
• Ray Edmonds 10–4 John Spencer
• Nick Dyson 10–8 J Sinclair
• Mark Rowing 10–6 Nick Terry
• Nigel Gilbert 10–8 S Campbell
• John Campbell 10–8 Dave Gilbert
• Bob Harris 10–9 Steve Longworth
• Jim Wych 10–1 Joe Grech
• Jason Ferguson 10–9 Tony Chappel
• Alan McManus 10–6 David Roe
• Steve Meakin w/o–w/d Joe O’Boye
• Barry Pinches 10–6 Brady Gollan
• Tony Jones 10–6 Andrew Cairns
• Steve Duggan 10–7 P Gibson
• Eugene Hughes 10–6 Jason Whittaker
• Nigel Bond 10–2 Bill Oliver
• Craig Edwards 10–3 G Scott
• Jason Prince 10–9 Colin Roscoe
• Ken Doherty 10–4 Rex Williams
• Paddy Browne 10–6 Kenny Owers

Runda 4

• Warren King 10–7 Rod Lawler
• Les Dodd 10–7 Mick Price
• Ian Graham 10–7 Mario Morra
• Robert Marshall 10–9 Mark Johnston-Allen
• C Cookson 10–4 Brian Morgan
• Mark Bennett 10–6 J Smith
• Ray Edmonds 10–7 Darren Morgan
• Nick Dyson 10–3 Mark Rowing
• Nigel Gilbert 10–9 John Campbell
• Jim Wych 10–7 Bob Harris
• Alan McManus 10–6 Jason Ferguson
• Barry Pinches 10–8 Steve Meakin
• Tony Jones 10–5 Steve Duggan
• Nigel Bond 10–5 Eugene Hughes
• Craig Edwards 10–6 J Prince
• Ken Doherty 10–6 Paddy Browne

Runda 5

• Warren King 10–2 Barry West
• Steve Newbury 10–1 Les Dodd
• Ian Graham 10–7 Dene O’Kane
• Robert Marshall 10–9 Peter Francisco
• Gary Wilkinson 10–2 Chris Cookson
• Mark Bennett 10–8 Wayne Jones
• Eddie Charlton 10–2 Ray Edmonds
• Nick Dyson 10–5 Cliff Thorburn
• Nigel Gilbert 10–8 Bob Chaperon
• Tony Knowles 10–2 Jim Wych
• Alan McManus 10–8 Tony Drago
• Barry Pinches 10–5 Danny Fowler
• Tony Jones 10–6 Silvino Francisco
• Joe Johnson 10–8 Nigel Bond
• Craig Edwards 10–8 James Wattana
• Ken Doherty 10–5 Cliff Wilson

Zobacz też

• Crucible Theatre

Przypisy

1. World Championship 1991. global-snooker.com. [dostęp 2012-05-05].