Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2023 – 28. edycja mistrzostw świata w piłce ręcznej mężczyzn, organizowana przez IHF w Polsce i Szwecji w dniach 11–29 stycznia 2023 roku, mająca na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w piłce ręcznej na świecie. W turnieju brały udział 32 zespoły (automatycznie zakwalifikowała się do niego Dania jako mistrz świata z 2021 oraz Polska i Szwecja jako gospodarze). O pozostałe miejsca odbywały się kontynentalne eliminacje.
Turniej wygrała reprezentacja Danii, która pokonała Francję 34:29 i jako pierwsza drużyna w historii zdobyła tytuł mistrza świata trzy razy z rzędu[1]. Brązowy medal przypadł reprezentacji Hiszpanii, która pokonała współgospodarzy turnieju Szwedów 39-36.
Wybór organizatora
W połowie lutego 2015 roku Międzynarodowa Federacja Piłki Ręcznej ogłosiła terminarz wyłaniania gospodarza tych mistrzostw oraz wstępną listę zainteresowanych krajów. Listy intencyjne złożyło osiem państw – Francja, Korea Południowa, Norwegia, Polska, Słowacja, Szwajcaria, Szwecja i Węgry. Kandydatury wraz z potwierdzeniem spełniania warunków formalnych miały być przesyłane do 13 marca 2015 roku, zaś ostateczny termin składania oficjalnych aplikacji upływał 1 maja 2015 roku. Zostały one przedstawione władzom IHF tydzień później, a decyzja o przyznaniu praw do organizacji turnieju miała zostać podjęta na spotkaniu Rady IHF w czerwcu 2015 roku[2]. IHF w połowie kwietnia 2015 roku potwierdziła, iż oficjalnymi kandydatami były Polska, Szwecja i Węgry[3][4]. Podczas przesuniętego na listopad spotkania Rady IHF zadecydowano o przyznaniu organizacji mistrzostw Polsce i Szwecji[5].
Szwecja czterokrotnie gościła męskie mistrzostwa świata, dla Polski był to debiut w tej roli[6].
Symbole
Logotyp
W sierpniu 2021 roku przedstawiono logo imprezy[7][8]. Jego kluczowym punktem - obok nazwy turnieju, na ciemnoniebieskim tle - jest lecąca piłka, dla której wzorem była kometa rozświetlająca nocne niebo. Kolorystyka nawiązuje do narodowych barw Polski i Szwecji, czyli organizatorów mistrzostw świata w piłce ręcznej. Symbolizuje dynamikę i ekspresję, które są nierozłącznie związane z rywalizacją piłkarzy ręcznych[9]. Autorem logotypu oraz systemu identyfikacji wizualnej jest Artur Gosiewski ze studia Designature Sp. z o.o. z Warszawy.
Maskotka
Maskotką turnieju jest wiewiórka, ubrana w granatową koszulkę z numerem 23, białe spodnie i niebieskie tenisówki. W internetowym głosowaniu wybrano imię Pax (pol.pokój)[10].
Hymn
18 listopada 2022 roku zaprezentowano oficjalną piosenkę zawodów – utwór zatytułowany „Stick Together”, który wprost nawiązuje do hasła towarzyszącego mistrzostwom. Został on stworzony w 2022 roku przez polsko-szwedzki duet. Jego producentem jest Joakimem Buddee, autorką tekstu – Jade Ell, a zaśpiewała go Alicja Szemplińska[11]. Piosenkarka wykonała na żywo tą piosenkę w hali Tele2 Arena w Sztokholmie, bezpośrednio po zakończeniu meczu finałowego Francji z Danią, tuż przed ceremonią medalową.
Obiekty
Turniej odbywał się w dziewięciu miastach (czterech w Polsce i pięciu w Szwecji): Katowice, Kraków, Płock, Gdańsk, Sztokholm, Göteborg, Jönköping, Kristianstad i Malmö. Organizacja ceremonii i meczu otwarcia mistrzostw przypadła Polsce. Natomiast gospodarzem spotkań o złoty i brązowy medal, a także o miejsca 5–8 oraz ceremonii zakończenia MŚ była Szwecja[12].
W Polsce wszystkie 112 meczów turnieju można było oglądać za pośrednictwem platformy streamingowejViaplay Polska. Ponadto spotkania reprezentacji Polski, obydwa mecze półfinałowe, spotkanie o 3. miejsce i finał były również transmitowane na antenie TVP Sport (10 meczów w ogólnodostępnym, bezpłatnym kanale)[14].
Kontrowersje
Wielu eksperów zauważyło, że stosunkowo niska frekwencja kibiców w halach podczas meczów mistrzostw świata rozgrywanych na terenie Polski to efekt słabej ich promocji przez Związek Piłki Ręcznej w Polsce. Nawet spotkania "biało-czerwonych" nie były w stanie zgromadzić kompletu publiczności na trybunach. W Polsce turniej transmitowany był w płatnym streamingu, a jedynie pojedynki kadry Patryka Rombla oraz półfinały i mecze o medale były nadawane w ogólnokrajowej, bezpłatnej telewizji. Kiepskie wyniki reprezentacji Polski przed oraz w trakcie imprezy, a także słabe zainteresowanie medialne to kolejne powody takiego stanu[15]. Podczas meczu Polski ze Słowenią, kibice masowo opuszczali katowicki spodek jeszcze w trakcie jego trwania. Był to efekt słabej postawy Polaków, którzy ostatecznie przegrali 23:32. Znacznie lepsza frekwencja notowana była podczas spotkań odbywających się w Szwecji. Potyczki m.in. z udziałem drugiego gospodarza, czy Danii cieszyły się tam ogromnym zainteresowaniem i każdy pojedynek tych drużyn obserwowały komplety publiczności[16]. Ostatecznie Polska w fazie wstępnej wygrała jeden mecz (z Arabią Saudyjską, która zajęła ostatnie miejsce w grupie B), przegrywając dwa. W fazie zasadniczej natomiast zwyciężyła w dwóch spotkaniach (z Czarnogórą i Iranem, które zajęły dwa ostatnie miejsca w grupie 1), przegrywając jedno, co nie dało "biało-czerwonym" awansu do ćwierćfinału[17].