Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu
| Państwo
|
 Polska
|
| Data utworzenia
|
22 marca 1957
|
| Data likwidacji
|
3 lipca 1981
|
| Siedziba
|
Warszawa
|
| brak współrzędnych
|
Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu – ministerstwo istniejące w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1957–1981, utworzone na bazie funkcjonujących wcześniej odrębnych resortów zajmujących się przemysłem spożywczym oraz skupem, kontraktacją i dostawami żywności. W 1981 r. urząd został połączony z Ministerstwem Rolnictwa.
Ministerstwo miało siedzibę przy ulicy Świętokrzyskiej 20 w Warszawie[1].
Historia
Wcześniejsze przekształcenia
Pierwszym samodzielnym resortem odpowiedzialnym za niektóre gałęzie gospodarki żywnościowej stało się Ministerstwo Przemysłu Rolnego i Spożywczego utworzone na mocy ustawy z 10 lutego 1949 r.[2] dokonującej podziału kompetencji dotychczasowego Ministerstwa Przemysłu i Handlu. Część zadań zniesionego urzędu związanych z przetwórstwem żywności przejęło również powołane wówczas Ministerstwo Handlu Wewnętrznego, z którego kilka lat później na podstawie dekretu z 22 kwietnia 1952 r.[3] wydzielone zostało Ministerstwo Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego. Do połączenia obu tych struktur doszło po wydaniu dekretu z 11 lipca 1956 r.[4], zgodnie z którym ich miejsce zajęło Ministerstwo Przemysłu Spożywczego.
W latach 50. powstała również odrębna instytucja zajmująca się sprawami skupu płodów rolnych i zwierząt hodowlanych. Początkowo był to Centralny Urząd Skupu i Kontraktacji utworzony ustawą z 25 maja 1951 r.[5] i kierowany przez prezesa podległego bezpośrednio Prezesowi Rady Ministrów. Niespełna dwa lata później urząd ten został na mocy dekretu z 25 marca 1953 r.[6] przekształcony w Ministerstwo Skupu.
Resort przemysłu spożywczego i skupu
Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Ministerstwo Skupu funkcjonowały odrębnie do czasu wejścia w życie ustawy z 22 marca 1957 r.[7] o zmianach w organizacji i zakresie działania naczelnych organów administracji państwowej w niektórych gałęziach przemysłu, budownictwa i komunikacji. Na mocy przepisów aktu dokonane zostało scalenie tych urzędów w Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu, które w nowym kształcie prowadziło działalność aż do 1981 r.
Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 maja 1974 r.[8] do zakresu działania Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu należały m.in. sprawy:
- przemysłu spożywczego obejmującego działalność gospodarczą w zakresie produkcji mięsa i przetworów mięsnych, przetworów zbożowych, wyrobów cukierniczych trwałych, cukru, wyrobów jajczarsko-drobiarskich, koncentratów spożywczych i suszu cykorii, roślinnych tłuszczów jadalnych, przetworów z owoców i warzyw, win i miodów pitnych, piwa i słodu, wyrobów spirytusowych, drożdży, wyrobów tytoniowych, przetworów ziemniaczanych i skrobiowych, kwasów spożywczych, produktów mleczarskich, produktów zielarskich, mrożonych owoców i warzyw, wyrobów kulinarnych i garmażeryjnych,
- skupu produktów rolnych, zwierząt rzeźnych i produktów pochodzenia zwierzęcego,
- przemysłu paszowego i przetwórstwa ubocznych produktów zwierzęcych, produkcji tłuszczów technicznych zwierzęcych i roślinnych oraz opakowań blaszanych lekkich.
Zlikwidowanie samodzielnego Ministerstwa Przemysłu Spożywczego i Skupu nastąpiło po ogłoszeniu ustawy z 3 lipca 1981 r.[9], zgodnie z którą urząd ten został połączony z Ministerstwem Rolnictwa w Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Lista ministrów
Ministrowie Przemysłu Rolnego i Spożywczego:
Ministrowie Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego:
Ministrowie Przemysłu Spożywczego:
Prezes Centralnego Urzędu Skupu i Kontraktacji (podległy Prezesowi Rady Ministrów):
Ministrowie Skupu:
Ministrowie Przemysłu Spożywczego i Skupu:
Przypisy
- ↑ Warszawski Kalendarz Ilustrowany 1960. Warszawa: Wydawnictwo Warszawskiego Tygodnika „Stolica”, 1959, s. 175.
- ↑ Dz.U. z 1949 r. nr 7, poz. 43
- ↑ Dz.U. z 1952 r. nr 19, poz. 113
- ↑ Dz.U. z 1956 r. nr 30, poz. 138
- ↑ Dz.U. z 1951 r. nr 30, poz. 234
- ↑ Dz.U. z 1953 r. nr 20, poz. 77
- ↑ Dz.U. z 1957 r. nr 17, poz. 86
- ↑ Dz.U. z 1974 r. nr 21, poz. 119
- ↑ Dz.U. z 1981 r. nr 17, poz. 76
