Mikołaj Krzywiec-Okołowicz

Mikołaj Krzywiec-Okołowicz

portret trumienny
Herb Ostoja
szambelan króla Stanisława Augusta, sędzia Sądu Apelacyjnego, poseł na sejm Królestwa Polskiego
Data urodzenia	1762
Data i miejsce śmierci	1 lipca 1841 Żabiczki
Ojciec	Justyn
Matka	Katarzyna Narbutt
Żona	Marianna Łukaszewicz-Piersicka
Dzieci	Honorata Złotnicka Tekla Jabłonowska Emilia Edward Ignacy Kwiryn
Rodzeństwo	Michał

Mikołaj Krzywiec-Okołowicz herbu Ostoja (ur. 1762, zm. 1 lipca 1841) – dziedzic dóbr Bechcice, Rszew, Niesięcin, Srebrna, Żabice Wielkie, szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, sędzia Sądu Apelacyjnego, poseł na sejm Królestwa Polskiego, założyciel miasta Konstantynowa Łódzkiego, fundator kościołów – katolickiego i ewangelickiego w Konstantynowie.

Życiorys

Mikołaj Krzywiec-Okołowicz należał do rodziny wywodzącej się z Litwy, której przedstawiciele pojawili się w Wielkopolsce w XVIII wieku^[1]. Był synem Justyna i Katarzyny Narbutt. Jego małżonka była Marianna, córka Antoniego Łukaszewicza-Piersickiego i Franciszki z Lubowidzkich^[2][3]. Z tego związku miał kilkoro dzieci: Honoratę Złotnicką, Teklę Jabłonowską, Ignacego i Kwiryna oraz Emilię i Edwarda, zmarłych w dzieciństwie^[4]. Okołowicz w młodości związany był z dworem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, gdzie pełnił funkcję szambelana. W okresie Księstwa Warszawskiego został powołany na urząd sędziego apelacyjnego. Urząd ten sprawował także w czasach Królestwa Polskiego. Był kilkukrotnie posłem na sejm Królestwa Polskiego z powiatu szadkowskiego^[5].

Okołowicz posiadał rozległe dobra ziemskie. W roku 1799 kupił za 240 000 zł od Wincentego Sulimierskiego wieś Srebrną. Następnie nabył Bechcice, Żabice, Żabiczki, Niesięcin, Rszew i Rszewek. Zakładał także nowe osady. Jedną z nich był Okołowiec, w którym gospodarowali jego synowie Ignacy i Kwiryn. W 1821 roku, na terenie wsi Żabice założył osadę fabryczną, do której przybyli sukiennicy, płóciennicy i inni rzemieślnicy z Saksonii, Śląska i Sudetów czeskich. Osada ta w roku 1824 otrzymała nazwę Konstantynów. Jej szybki rozwój spowodował, że sześć lat później uzyskała prawa miejskie^[6]. Mikołaj Krzywiec-Okołowicz nadał nowo powstałemu miastu swój herb. W kolejnych latach Okołowicz tworzył kolonie czynszowe, zapewniając bardzo dobre warunki do prowadzenia gospodarki. W listopadzie 1835 roku sprzedał grunty w Srebrnej 18 kolonistom za łączną kwotę 128 320 zł reńskich (czyli 438 900 złp)^[7]. W roku 1837 sprzedał Konstantynów synowi Ignacemu, a sam przeniósł się do Warszawy. Był fundatorem kościołów dla mieszkańców Konstantynowa – katolików i ewangelików. Zmarł dnia 1 lipca 1841 roku o godzinie siódmej wieczorem w Żabiczkach^[8]. Jego ciało pochowano u boku żony Marianny (zmarłej w 1831 roku^[9]) w kościele Narodzenia NMP w Konstantynowie. Wnuk Mikołaja i Marianny Okołowiczów, Gustaw Okołowicz dobudował do kościoła kaplicę grobową^[10], do której przeniósł ich szczątki.

Zobacz też

• Herb Ostoja
• Ród Ostojów (Mościców)
• Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Konstantynowie Łódzkim
• Kościół św. Józefa Robotnika w Konstantynowie Łódzkim
• Herb Konstantynowa Łódzkiego

Przypisy

1. K. P. Woźniak, Imigranci z Hesji i Badenii między Łodzią a Szadkiem w pierwszej połowie XIX w., „Biuletyn Szadkowski”, Szadek-Łódź 2015, t. 15, s. 163.
2. AdamA. Boniecki AdamA., Herbarz polski wolumin=XVI [online], s. 100 .
3. Archiwum parafialne, Księgi metrykalne parafii rzymskokatolickiej Św. Krzyża w Warszawie, Księga małżeństw z lat 1784–1792, akt z dnia 4 II 1790 r.
4. Archiwum Archidiecezjalne w Łodzi, Księgi metrykalne, Lutomiersk, Księga zmarłych z lat 1779–1802, nr aktu/rok: 805/1796, 807/1796.
5. SewerynS. Uruski SewerynS., Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. XII, Warszawa 1915, s. 281 .
6. K. P. Woźniak, Imigranci z Hesji i Badenii między Łodzią a Szadkiem w pierwszej połowie XIX w., „Biuletyn Szadkowski”, Szadek-Łódź 2015, t. 15, s. 164.
7. K. P. Woźniak, Imigranci z Hesji i Badenii między Łodzią a Szadkiem w pierwszej połowie XIX w., „Biuletyn Szadkowski”, Szadek-Łódź 2015, t. 15, s. 166.
8. Archiwum Państwowe w Łodzi, Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Konstantynowie, zgony, nr aktu/rok: 21/1841.
9. Archiwum Państwowe w Łodzi, Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Kazimierzu, zgony, nr aktu/rok: 106/1831.
10. Kaplica grobowa w Konstantynowie fabrycznym, „Tygodnik Ilustrowany”, Nr 212 (1059) seria III T. IX, Warszawa, 17 stycznia 1880, s. 45–46 .

Bibliografia

• K.P. Woźniak, Imigranci z Hesji i Badenii między Łodzią a Szadkiem w pierwszej połowie XIX w., „Biuletyn Szadkowski”, Szadek-Łódź 2015, t. 15, s. 161–176.
• A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego (1815-1915). Materiały do biogramów, poz. 10618.
• M. Nartonowicz-Kot (red), Konstantynów. Dzieje miasta, Łódź 2006.
• AdamA. Boniecki AdamA., Herbarz polski wolumin=XVI [online], s. 100 .
• SewerynS. Uruski SewerynS., Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. XII, Warszawa 1915, s. 281 .