Metro w Madrycie (hiszp.Metro de Madrid) jest jednym z najstarszych systemów metra w Europie (otwarte w 1919 roku) oraz jednym z największych systemów transportu tego typu na świecie. Posiada 279 stacji i 15 linii (oraz podziemną kolejkę R, będącą integralną częścią madryckiego metra, łączącą stacje Opera i Principe Pio). W 2007 r. metro w Madrycie miało już łącznie prawie 310 km długości.
Historia
Metro zostało zaprojektowane przez Carlosa Mendoze, Miguela Otamendi i Antonio Gonzáleza Echarte. 17 października 1919 roku król Alfons XIII oficjalnie zainaugurował uruchomienie pierwszej linii pomiędzy Puerta del Sol i Cuatro Caminos. Linia połączyła 8 stacji, a jej długość wynosiła 3,5 km. 31 października linia została udostępniona do publicznego użytku.
Nowo powstające linie poza funkcją komunikacyjną, miały niedługo spełnić także inną ważną rolę, w latach 1936-1939, podczas wojny domowej, stały się dla mieszkańców schronieniem podczas nalotów bombowych.
Na początku lat siedemdziesiątych rozpoczęła się gwałtowna rozbudowa metra, związana z rozwojem ekonomicznym i terytorialnym Madrytu. W związku z wydłużeniem pociągów w latach 1960. stacja Chamberí została zamknięta i dopiero w 2008 r. udostępniono ją jako muzeum.
279 stacji połączonych tunelami o długości ponad 300 km pozwalają zaliczyć madryckie metro do dziesięciu największych tego typu sieci na świecie. Obecnie co roku oddawane są do użytku nowe stacje, ocenia się, że tylko metro w Seulu może konkurować z madryckim pod względem szybkości ekspansji.
Sieć dzieli się na linie wąskotorowe (1-5, R oraz tymczasowo 11) i linie szerokotorowe. Linie wąskotorowe miały stacje o peronach długości 60 m (dłuższe powstały na linii 5), niektóre zostały wtórnie wydłużone. Stacje położone są stosunkowo płytko, zazwyczaj nie głębiej niż 20 m pod poziomem ulic. Średnia odległość między stacjami – 630 m. Szerokość pudła wagonu – 2,30 m.
Linie szerokotorowe były budowane w śródmieściu bardzo głęboko (nawet 48 m pod poziomem terenu). Długość peronów – ok. 115 m, średnia odległość między stacjami – 850 m (więcej na liniach wylotowych). Szerokość pudła wagonu – 2,80 m.
Zasilanie górne, zwykle ze sztywnych przewodów. Ruch lewostronny.