Melchior Stanisław Sawicki herbu Cholewa[1] (zm. 4 stycznia1668)[a] – wojewoda brzeskolitewski w latach 1666–1668, kasztelan brzeskolitewski w latach 1652–1666, stolnik drohicki już w 1649 roku, łowczy mielnicki w 1647 roku, sekretarz pieczęci mniejszej litewskiej w 1645 roku, sekretarz Jego Królewskiej Mości, starosta grodzieński w 1650 roku[2], ekonom kobryński w latach 1666-1668[3], uczony i poeta.
Życiorys
Był synem zapewne Albrychta oraz Katarzyny Pukszcianki Klausgiełowiczówny. Jego ojciec, starościc[b]mielnicki, przeniósł się z Podlasia na Żmudź. Melchior (Melcher) Stanisław Sawicki zdobył gruntowne wykształcenie na Akademii Wileńskiej uwieńczone tytułem doktorateologii.
W czasie potopu szwedzkiego w dniu 23 maja 1657 roku bez walki poddał Szwedom ufortyfikowany Brześć[8], który obległy połączone siły szwedzko-siedmiogrodzkieKarola Gustawa i Jerzego Rakoczego. Kapitulacja odbyła się na warunkach honorowych i garnizon polski wierny królowi Janowi Kazimierzowi wyszedł z miasta przy rozwiniętych chorągwiach, pod bronią, mając zagwarantowany swobodny przemarsz. Wkrótce jednak część polskiego wojska została wcielona do armii szwedzkiej, a twierdzę zajęły wojska siedmiogrodzkie.
↑Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. 8: Ziemia brzeska i województwo brzeskie XIV–XVIII wiek, pod red. A. Rachuby, Warszawa 2020, s. 383.
↑Stanisław Zawadzki, Gospodarowanie ekonomiami królewskimi w Wielkim Księstwie Litewskim w świetle kontraktów dzierżawnych z II poł. XVII w., Warszawa 2021, s. 156.
↑Svffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielk. Xięstwa Litewskiego. Zgodnie na Naiaśnieyszego Iana Kazimierza Obranego Krola Polskiego [...]. Dane, między Warszawą, a Wolą, Dnia 17. Listopada, Roku 1648, [b.n.s.].
↑Porządek na seymie walnym elekcyey między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego aktu elekcyey należące, vchwalony y postanowiony roku Pańskiego M.DC.XLVIII, dnia VI października, s. 22.
↑Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 395.