Jerzy (Jurii) Tyszkiewicz-Kalenicki herbu Leliwa (ur. 1518, zm. 1576 roku) – hrabia[1], wojewoda brzeskolitewski w 1566 roku, poseł wielki do Moskwy w 1565, marszałek hospodarski w 1558, dworzanin królewski od 1554. Starosta-dzierżawca wołkowyski od 1557, starosta wilkomierski i szereszowski.
Właściciel Berdyczowa i Łohojska, ordynat łohojski od 8 kwietnia 1567.
Był synem Wasyla Tyszkiewicza i jego pierwszej żony Aleksandry Czartoryskiej. Dwukrotnie żonaty. Po ślubie w 1547 z Hanną Kotowicz miał dwóch synów: Teodora Fryderyka i Marcina oraz trzy córki. Z drugiego małżeństwa zawartego ok. 1571 z Teodorą Wołłowiczówną pozostawił synów Piotra, Jana Eustachego, Aleksandra[2], a wg niektórych źródeł również Jerzego[3].
Na sejmie bielskim 1564 roku był świadkiem wydania przywileju bielskiego przez króla Zygmunta II Augusta[4]. Jako przedstawiciel Wielkiego Księstwa Litewskiego podpisał akt unii lubelskiej 1569 roku[5].
Podpisał dyplom elekcji Henryka III Walezego[6].
Przypisy
- ↑ Jerzy Seweryn Teofil Dunin Borkowski: Genealogie żyjących utytułowanych rodów polskich. Lwów: 1895, s. 604.
- ↑ Portret Jerzego Tyszkiewicza h. Leliwa (?-1576), wojewody brzeskiego [w:] Muzeum Narodowe w Warszawie (cyfrowe.mnw.art.pl)
- ↑ Portret Jerzego Tyszkiewicza h. Leliwa (1571-1625), prowincjała jezuitów [w:] Muzeum Narodowe w Warszawie (cyfrowe.mnw.art.pl)
- ↑ Statut Litewski : drugiej redakcyi (1566) = Statutum Lituanicum : alterius editionis, Archiwum Komisji Prawniczej t. VII, Kraków 1900, s. 312.
- ↑ Akta Unji Polski z Litwą: 1385-1791, wydali Stanisław Kutrzeba i Władysław Semkowicz, Kraków 1932, s. 355.
- ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae. T.1 cz.1-2, Wilno 1758, s. 456.
Bibliografia
.jpg)
