Medal za miłość do Ojczyzny

Medal za miłość do Ojczyzny
Медаль «За любовь к Отечеству»

Awers
Rewers
Baretka
Ustanowiono	9 lutego 1813
Wielkość	średnica 28 mm
Kruszec	srebro
Wydano	25

Medal za miłość do Ojczyzny (ros. Медаль «За любовь к Отечеству») — rosyjskie odznaczenie wojskowe ustanowione dla nagrodzenia chłopów z guberni moskiewskiej walczących w oddziałach partyzanckich przeciwko armii napoleońskiej w 1812 roku.

Historia

Odznaczenie zostało ustanowione 9 lutego 1813 roku przez cara Aleksandra I jako nagroda dla chłopów walczących w oddziałach partyzanckich w guberni moskiewskiej pod dowództwem Michaiła Kutuzowa.

Zasady nadawania

Medal nadawany był jednorazowo w dniu 25 maja 1813 roku i otrzymało go 25 chłopów pańszczyźnianych, którzy w 1812 roku brali udział w walkach w oddziałach partyzanckich organizowanych przez Michaiła Kutuzowa w guberni moskiewskiej z oddziałami armii napoleońskiej i wyróżnili się w tych walkach.

Odznaczenia otrzymali tylko żyjący uczestnicy, dwa z medali nie zostały wręczone, gdyż osoby które miały zostać nagrodzone już nie żyły.

Opis odznaki

Odznaka medalu jest okrągły medalion o średnicy 28 mm wykonany ze srebra.

Na awersie w centralnej części jest umieszczony profil głowy cara Aleksandra I. Wzdłuż krawędzi na obwodzie jest napis АЛЕКСАНДРЪ I ИМП. ВСЕРОСС (pol. Aleksander I Imperator Wszechrosji).

Na rewersie w centralnej części jest napis ЗА ЛЮБОВЬ КЪ ОТЕЧЕСТВУ 1812 (pol. Za miłość do Ojczyzny 1812). Napis jest otoczony wieńcem z liści laurowych.

Medal zawieszony był na wstążce orderowej orderu św. Włodzimierza czarnej z czerwonym paskiem pośrodku.

Bibliografia

• М. А. Изотова: Ордена и медали России и СССР. Moskwa: Владис, 2010, s. 130-132. ISBN 978-5-9567-0960-3. (ros.).
• A. A. Кузнецов: Ордена и медали России. Moskwa: Издательство МГУ, 1985, s. 195 -196. (ros.).