Była córką Marii Skotnicowej, czeskiej pisarki z Zaolzia i rzeźbiarza wykładającego w Zakopiańskiej Szkole Przemysłu Drzewnego[1].
Należała do czołowych taterniczek swego okresu, była członkinią Sekcji Taternickiej AZS w Krakowie. Najważniejsze pierwsze przejścia w jej karierze to:
Często wspinała się ze swoją młodszą siostrą Lidą. Pokonały razem między innymi północno-zachodnią ścianę Mnicha. Wraz z nią zginęła w górach, próbując pokonać południową ścianę Zamarłej Turni.
Julian Przyboś poświęcił jej wiersz Z Tatr. Pamięci taterniczki, która zginęła na Zamarłej Turni[2]. Poeta zakochał się w taterniczce, jednak nieprawdziwa jest informacja o tym, jakoby byli ze sobą zaręczeni. Skotnicówna poznała Przybosia w gimnazjum w Cieszynie – uczyła się tam w latach 1927–1929, kiedy on pracował w szkole jako nauczyciel. Postać tragicznie zmarłej taterniczki pojawiała się także w innych wierszach Przybosia[3].
Maciej Pinkwart, Janusz Zdebski: Nowy cmentarz w Zakopanem. Przewodnik biograficzny. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK "Kraj", 1988, s. 112. ISBN 83-7005-180-4.
