| środkowy
|
| Data i miejsce urodzenia
|
27 stycznia 1967
Coatesville
|
| Wzrost
|
211 cm
|
| Masa ciała
|
122 kg
|
| Kariera
|
| Aktywność
|
1989–1998
|
| Szkoła średnia
|
Coatesville High School
|
| College
|
Kutztown University (1985–1989)
|
| Kariera klubowa
|
| Lata
|
Kluby
|
Wyst.
|
| 1989–1990
|
Quad City Thunder (CBA)
|
| 1990
|
Cedar Rapids Silver Bullets (CBA)
|
| 1990
|
Philadelphia Aces (USBL)
|
| 1990–1991
|
(Austria)
|
| 1991–1992
|
Trouville (Urugwaj)
|
| 1992
|
Bigua (Urugwaj)
|
| 1993
|
Westchester Stallions (USBL)
|
| 1993–1994
|
(Szwajcaria)
|
| 1994
|
(Niemcy)
|
| 1994–1996
|
Komfort Spójnia Stargard
|
| 1996–1998
|
PKK Warta Szczecin
|
| 1998
|
Belgrano San Nicolas (Argentyna)
|
|
| Kariera trenerska
|
| Lata
|
Drużyna
|
| 2000–2003
|
Bishop Shanahan High School
|
| 2005–2007
|
Delaware Destroyers (EBA)
|
| 2009–2011
|
American Basketball Academy
|
| od 2012
|
Lorain County Comunity College
|
|
Martin Lewis Eggleston (ur. 27 stycznia 1967 w Coatesville) – amerykański koszykarz oraz trener koszykarski, w latach 90. uczestnik spotkań gwiazd Polskiej Ligi Koszykówki.
Podczas występów na Kutztown University ustanowił 14 rekordów uczelni m.in. w łącznej liczbie zbiórek (864), bloków (254), celnych rzutów z gry (599) oraz skuteczności z gry (56,9%, 599-1053)[1].
Latem 1989 zdobył mistrzostwo ligi letniej – Philadelphia Baker League, zdobywając nagrodę dla zawodnika, który poczynił największy postęp. Dzięki temu otrzymał zaproszenie na obozy szkoleniowe od zespołów NBA – Philadelphia 76ers oraz Atlanta Hawks[2]. Po raz kolejny 76ers zaprosili go na obóz w 1991. Tym razem również nie wywalczył sobie miejsca w składzie i w rezultacie wyjechał występować w Urugwaju. Z Ameryki Południowej wrócił z tytułem mistrzowskim (średnie 19 pkt., 15 zb.)[3]. Wakacje spędził w lidze letniej – Iowa Summer Pro League, gdzie w jednym ze spotkań, podczas wykonywania wsadu złamał nadgarstek. W ten sposób wyeliminował się z gry na pewien czas. Powrócił do koszykówki poprzez występy w letniej lidze USBL, gdzie reprezentował barwy Westchester Stallions[3].
W 1990 stworzył akademię koszykówki – Rim Rockers International Basketball Academy, która zajęła się organizowaniem klinik koszykarskich dla dzieci. Nadal jest jej prezesem[3].
Nieco wcześniej, bo w sezonie 1990/91 zaliczył również epizod w lidze austriackiej, gdzie notował średnio aż 33 punkty i 22 zbiórki w trakcie całych rozgrywek[3]. Poziom rozgrywek nie należał tam do zbyt wysokich wobec czego zdarzały mu się spotkania, w których zaliczał ponad 50 punktów oraz ponad 30 zbiórek[3].
Sezon 1993/94 spędził w Szwarcarii, gdzie notował średnio 22 punkty i 13 zbiórek na mecz[3]. W okresie letnim otrzymał kolejne zaproszenie na obóz szkoleniowy NBA, tym razem od zespołu Milwaukee Bucks. Po raz kolejny nie otrzymał angażu i rozgrywki rozpoczął w Niemczech, gdzie rozegrał kilka spotkań, uzyskując średnie na poziomie 25 punktów oraz 13 zbiórek[3]. Wkrótce potem, jeszcze w 1994 roku trafił do Polski, gdzie spędził kolejne cztery lata swojej kariery.
Swoje występy rozpoczął w Komforcie Stargard Szczeciński, gdzie spędził dwa sezony, po czym trafił na kolejne dwa lata do Warty Szczecin. W tym czasie zaliczył trzy występy w Meczu Gwiazd PLK. Brał też udział w dwóch konkursach wsadów. Zawody rozegrane w 1995 roku przeszły do historii, ponieważ wspólnie z Dominikiem Tomczykiem oraz Adamem Wójcikiem zniszczyli łącznie aż trzy tablice do kosza, które rozsypały się po ich wsadach[4].
Po opuszczeniu Polski występował jeszcze w Argentynie, zanim nie nabawił się kontuzji prawego kolana oraz boreliozy, które to w rezultacie dolegliwości przyczyniły się do podjęcia decyzji o zakończeniu przez niego kariery sportowej[3]. Niedługo potem rozpoczął karierę trenerską.
Osiągnięcia
- College
- Mistrz Dywizji Wschodniej PSAC (1988)[5]
- Zawodnik Roku Konferencji Eastern College Athletic[5]
- Zaliczony do[5]:
- I składu All-PSAC
- III składu All-American
- Galerii Sław Sportu Kutztown University (1999)[6]
- Drużynowe
- Indywidualne
Przypisy
Linki zewnętrzne
