Urodził się w Dorchester[7] w stanie Massachusetts. Jego matka Alma Elaine (z domu Donnelly) była urzędniczką bankową i pomocą pielęgniarską i była spokrewniona z pisarzem Nathanielem Hawthorne[8], natomiast ojciec Donald Edmond Wahlberg, Sr. był kierowcą dostawcą[9]. Wychowywał się z pięcioma braćmi: Arthurem, Jamesem, Paulem, Robertem (ur. 18 grudnia 1967)[10] i Donaldem (ur. 17 sierpnia 1969)[11] oraz trzema siostrami: Debbie (zm. 2003), Michelle i Tracey. Jego ojciec był pochodzenia szwedzkiego i irlandzkiego, natomiast matka – irlandzkiego, francusko-kanadyjskiego i angielskiego. W 1982 roku, gdy miał jedenaście lat, jego rodzice rozwiedli się; po rozwodzie został z matką. Wkrótce porzucił szkołę Copley Square High School w Bostonie i w wieku czternastu lat zaczął na siebie zarabiać, kradnąc i handlując narkotykami, za co był notowany przez policję[12].
Kariera
W 1985, po odbyciu odsiadki, pomocną dłoń wyciągnął do niego jego starszy brat Donnie, ówczesny członek znanego boysbanduNew Kids on the Block[13], z którym był związany przez sześć miesięcy.
W 1988 roku, jako szesnastolatek, został skazany na czterdzieści pięć dni więzienia za pobicie dwóch Wietnamczyków. Następnie Donnie skomponował dla brata, występującego solo pod pseudonimemMarky Mark, z towarzyszącym zespołem The Funky Bunch[14], parę utworów w stylu hip-hopu, najsłynniejszy z nich to „Good Vibrations” (1991)[15], oraz wyprodukował za własne pieniądze jego debiutancką płytę „Music for the People” (1991)[16], która doczekała się statusu platynowej. Został nowym idolem nastolatków w bejsbolówce i luźno opadających spodniach, a w czasie koncertów ściągał spodnie i chwytał się za krocze[17].
W 1991 roku przez dwa lata brał udział w roznegliżowanej reklamie męskiej bielizny słynnego kreatora mody Calvina Kleina[18], pojawił się na wielkich billboardach z Kate Moss i fotografowany był przez Herba Rittsa[19]. Trafił też na okładki magazynów „Interview” (w lutym 1992), „YM” (w lutym 1993), „Penthouse” (w marcu 1993), „Esquire” (w czerwcu 1993, w czerwcu 2014), „GQ” (w lipcu 2000, w edycji niemieckiej we wrześniu 2013), „Vanity Fair” (w sierpniu 2001), „Men’s Health” (we wrześniu 2005, w czerwcu 2008, w grudniu 2010, w edycji angielskiej w styczniu 2012, w sierpniu 2012, w lutym 2014, we wrześniu 2016, w lutym 2018, w edycji rumuńskiej w marcu 2018), „Muscle & Fitness” (w edycji tureckiej w maju 2013, w marcu 2017, w lipcu 2017) i „Maxim” (w lipcu 2015)[20].
W 1993 muzyczna kariera Wahlberga zaczęła podupadać z powodu rasistowskich wyzwisk pod adresem czarnoskórych uczniów i odkrycia przez dziennikarzy sprawy pobicia Wietnamczyków, a Mark został okrzyknięty rasistą. Swoją autobiografię zaś zadedykował penisowi, przy okazji opisując burzliwy romans z Madonną. Jeszcze większy atak prasy spowodowało wzięcie w obronę przez Marka muzyka dancehallShabby Ranksa, który nieopatrznie w wywiadzie zażartował, iż „wszyscy homoseksualiści powinni zostać ukrzyżowani”. W USA został wówczas obiektem ataków zarówno prasy, jak i mniejszości narodowych i seksualnych.
Gdy druga płyta „You Gotta Believe” (1992)[21] nie sprzedawała się tak dobrze jak poprzednia, rozpoczął karierę aktorską. Po występie w programie HBOBen Stiller zaprasza (The Ben Stiller Show, 1993), zagrał w telewizyjnym thrillerze Zastępstwo (The Substitute, 1993)[22] jako student, który odkrywa, że nowa nauczycielka literatury nie jest tym, za kogo się podaje.
Zadebiutował na dużym ekranie rolą buntowniczego szeregowego Tommy’ego Lee Haywooda w komediodramacie Penny MarshallInteligent w armii (Renaissance Man, 1994) u boku Danny’ego DeVito i Jamesa Remara. W biograficznym dramacie kryminalnym Przetrwać w Nowym Jorku (The Basketball Diaries, 1995) z Leonardo DiCaprio pojawił się jako Mickey, niespokojne dziecko ulicy. W dreszczowcu Jamesa FoleyaStrach (Fear, 1996) z Reese Witherspoon zagrał postać psychopaty dotkniętego morderczą obsesją, za którą był nominowany do nagrody MTV.
Kreacja Dirka Digglera, gwiazdora porno-bizesu lat 70. o przyrodzeniu niespotykanych rozmiarów w dramacie Boogie Nights (1997) została odebrana z uznaniem przez widzów i krytyków[23]. Za rolę sierżanta pierwszej klasy Troya Barlow w filmie Złoto pustyni (Three Kings, 1999) wraz z George’em Clooneyem i Ice Cube odebrał nagrodę Blockbuster Entertainment. Jako producent filmowy przebojowego serialu HBOEkipa (Entourage, 2004–2007)[24] z udziałem Adriana Greniera otrzymał nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA). Rola detektywa sierżanta Dignama z rodzinnego Bostonu w dramacie kryminalnym Martina ScorseseInfiltracja (The Departed, 2006) przyniosła mu nagrodę krytyków w Bostonie, National Society of Film Critics Award, National Board of Review i nominację do nagrody Oskara i Złotego Globu.
W roku 2017 trafił na listę magazynu „Forbes” jako najlepiej opłacany aktor świata, który zarobił 68 mln dolarów. Osiągnął takie wpływy dzięki występom w filmach Tata kontra tata 2 i Transformers: Ostatni rycerz[25].
W 2000 związał się z modelką Rheą Durham (ur. 1 lipca 1978)[28], z którą 3 sierpnia 2009 wziął ślub. Ma z nią czworo dzieci – dwie córki: Ellę Rae (ur. 2 września 2003) i Margaret Grace (ur. 11 stycznia 2010) oraz dwóch synów: Michaela (ur. 22 marca 2006) i Brendana Josepha (ur. 16 września 2008).
Zamieszkuje zamknięte osiedle North Beverly Park w Beverly Hills pod adresem 71 Beverly Park Ln, Beverly Hills, CA 90210, najlepiej zarabiającej dzielnicy Los Angeles, ze średnim dochodem gospodarstwa domowego wynoszącym 502 440 dol.[36]. Posiada także nieruchomości w Newton w stanie Massachusetts, a także w Las Vegas.