Mark Stone karierę sportową rozpoczął w występującym w lidze Manitoba U-18 'AAA' Hockey LeagueWinnipeg Thrashers, z którym brał udział w Teles Cup 2008, po czym w 2008 roku został zawodnikiem występującego w lidze WHLBrandon Wheat Kings. W sezonie 2008/2009 w fazie zasadniczej rozegrał 56 meczów, w których zdobył 39 punktów (17 goli, 22 asysty) oraz spędził 27 minut na ławce kar, natomiast w fazie play-off rozegrał 12 meczów, w których zdobył 4 punkty (1 gol, 3 asysty) oraz spędził 4 minuty na ławce kar, ponadto zajął 12. miejsce w rankingu debiutantów ligi WHL[1]. W sezonie 2009/2010 z powodu wstrząsu mózgu oraz kontuzji kciuka, w fazie zasadniczej rozegrał zaledwie 39 meczów, w których zdobył 28 punktów (11 goli, 17 asyst) oraz spędził 25 minut na ławce kar, natomiast w fazie play-off rozegrał 15 meczów, w których zdobył 4 punkty (1 gol, 3 asysty) oraz spędził 4 minuty na ławce kar, co miało wpływ na miejsce w drafcie NHL 2010, w którym został wybrany w szóstej rundzie z numerem 178 przez władze Ottawa Senators, został rozpoznany jako silny napastnik ze słabą jazdą na łyżwach. W fazie play-offKrólowie Pszenicy przegrali w finale Konferencji Wschodniej rywalizację 4:1 z Calgary Hitmen (zawodnikiem klubu był starszy brat Stone’a, Michael). Mimo tego wystąpili w Memorial Cup 2010, którego byli gospodarzem. W finale turnieju, rozegranym 23 maja 2010 roku na Westman Place w Brandon przegrali z Windsor Spitfires 1:9.
We wrześniu 2010 roku brał udział w swoim pierwszym obozie treningowym Ottawa Senators, po czym wrócił do drużyny Królów Pszenicy. W sezonie 2010/2011, w fazie zasadniczej rozegrał 71 meczów, w których zdobył 106 punktów (37 goli, 69 asyst) oraz spędził 28 minut na ławce kar, co dało mu 1. miejsce w klubie oraz 3. miejsce w klasyfikacji ligi WHL względem liczby zdobytych punktów[2], a także miejsce w drużynie gwiazd Konferencji Wschodniej WHL. W pierwszej rundzie fazy play-offKrólowie Pszenicy przegrali rywalizację 4:2 z Medicine Hat Tigers, kończąc tym samym swoje zmagania w sezonie 2010/2011[3]. Wkrótce wziął udział w swoim drugim obozie treningowym Ottawa Senators, a po podpisaniu 3-letniego kontraktu podstawowego wrócił do drużyny Królów Pszenicy, w której został kapitanem, zastępując w tej funkcji Shayne'a Wiebe[4], który został zawodnikiem występującego w lidze AHLSt. John’s IceCaps[5], natomiast nowym trenerem klubu został Cory Clouston, który był poprzednio trenerem Ottawa Senators (trenował Stone’a podczas pierwszego obozu treningowego w 2010 roku). Chwalił Stone’a za inteligencję oraz poprawę siły rdzenia w sezonie 2010/2011. W trakcie sezonu 2011/2012 został wybrany do składu drużyny WHL przeciwko drużynie rosyjskich zawodników U-20 podczas Subway Super Series 2011, w którym drużyna WHL wygrała rywalizację 30:26 (0:2, 4:5 – 1:2 po serii rzutów karnych), 10:7, 6:3, 5:2, 5:7 – asysta, zawodnik meczu). W grudniu 2011 roku Stone został wybrany do grona 16 nominowanych do nagrody H. L. (Krug) Crawford Memorial Award za doskonałość sportową w południowo-zachodniej Manitobie.
W sezonie 2011/2012, w którym w fazie zasadniczej rozegrał 66 meczów, w których zdobył 123 punkty (41 goli, 82 asysty) oraz spędził 22 minuty na ławce, natomiast w fazie play-off rozegrał 8 meczów, w których zdobył 6 punktów (2 gole, 4 asysty) oraz spędził 6 minut na ławce kar, zdobył Brad Hornung Trophy, nagrodę dla najbardziej wysportowanego zawodnika ligi WHL oraz wybrany do Drużyny Gwiazd Konferencji Wschodniej WHL[6], a po zakończeniu sezonu 2011/2012 odszedł z klubu.
Ottawa Senators
20 kwietnia 2012 roku władze klubu ligi NHL, Ottawa Senators ogłosiły o dołączeniu Stone’a do drużyny Senatorów, w brwach której 21 kwietnia 2012 roku zadebiutował w lidze NHL, w 5 meczu rywalizacji pierwszej rundy fazy play-off, u siebie z New York Rangers (2:0 – asysta Stone’a i Filipa Kuby w 9. minucie przy golu Jasona Spezzy na 1:0)[7][8]. Jednak z powodu zbyt silnej konkurencji w drużynie Senatorów w latach grał dwukrotnie na wypożyczeniu (2012–2013, 2013–2014) w filialnym klubie Ottawa Senators: w występującym w lidze AHLBinghamton Senators. 6 marca 2013 roku zadebiutował w sezonie zasadniczym ligi NHL, w przegranym 4:5 meczu domowym z Toronto Maple Leafs[9], natomiast swojego pierwszego gola w lidze NHL zdobył 4 stycznia 2014 roku w wygranym 4:3 po dogrywce meczu domowym z Montreal Canadiens (gol w 14. minucie na 3:1 po pokonaniu bramkarza drużyny przeciwnej Careya Price'a[10][11]. Łącznie w sezonie 2013/2014, w fazie zasadniczej rozegrał 19 meczów, w których zdobył 8 punktów (4 gole, 4 asysty) oraz spędził 4 minuty na ławce kar.
Natomiast w sezonie 2014/2015 był już podstawowym zawodnikiem drużyny Senatorów, w której wraz z Mikiem Hoffmanem i Curtisem Lazarem stanowił o sile ofensywy. Świetna gra Stone’a spowodowała, że władze klubu 7 listopada 2014 roku ogłosiły o pozostaniu zawodnika w klubie co najmniej do końca sezonu 2014/2015[12]. W fazie zasadniczej rozegrał 80 meczów, w których zdobył 64 punkty (26 goli, 38 asyst, najlepszy wynik wśród debiutantów ex aequo z Johnnym Gaudreau z Calgary Flames) oraz spędził 14 minut na ławce kar, a także wygrał klasyfikację tzw. na wynos (ang.takeaway) – 98, co 23 kwietnia 2015 roku dało mu nominację do Calder Memorial Trophy, nagrody dla najlepszego debiutanta w lidze NHL (nagrodę zdobył Aaron Ekblad z Florida Panthers[13][14]). 15 kwietnia 2015 roku, podczas domowego meczu pierwszej rundy fazy play-off z Montreal Canadiens (3:4) w starciu z zawodnikiem drużyny przeciwnej P.K. Subbanem, doznał złamania nadgarstka od slashingu (cięcie kijem), w wyniku czego P.K. Subban trafił na 5 minut na ławkę kar[15], jednak pomimo kontuzji Stone zagrał we wszystkich 6 meczach rywalizacji (2:4), w których zdobył 4 punkty (4 asysty) oraz spędził 2 minuty na ławce kar.
25 czerwca 2015 roku Stone przedłużył kontrakt z Senatorami o 3 lata o wartości 3 500 000 dolarów, przy czym dyrektor generalny klubu, Bryan Murray, nazwał Stone’a „jednym z lepszych graczy drużyny, jeśli nie jednym z najlepszych”[16].
W sezonie 2015/2016, w fazie zasadniczej rozegrał 75 meczów, w których zdobył 61 punktów (23 punkty, 38 asyst) oraz spędził 38 minut na ławce kar oraz był jednym z najlepszych zawodników, którzy 31 stycznia 2016 roku nie wystąpili w Meczu Gwiazd NHL[17]. 30 marca 2016 roku w wygranym 2:1 meczu domowym z Winnipeg Jets, zawodnik drużyny przeciwnej, Dustin Byfuglien wykonał druzgocący test ciała Stone’owi, który zmusił go do natychmiastowego opuszczenia lodowiska w celu przeprowadzenia testów wstrząsu mózgu[18]. Choć powrócił do gry w tym meczu, w pozostałych meczach sezonu 2015/2016 już nie zagrał[19].
W sezonie 2016/2017 rozegrał 71 meczów, w których zdobył 54 punkty (22 gole, 32 asysty) oraz spędził 25 minut na ławce kar, a także wygrał klasyfikację tzw. na wynos (ang.takeaway) – 98 (po raz trzeci w rzędu), wyprzedzając o 13 Nicka Schmaltza z Chicago Blackhawks[20], natomiast w fazie play-off rozegrał 19 meczów, w których zdobył 8 punktów (5 goli, 3 asysty) oraz spędził 20 minut na ławce kar. sezon 2017/2018 mimo długiej przerwy w grze, spowodowanej kontuzją, Stone mógł zaliczyć do udanych (58 meczów, 62 punkty (20 goli, 42 asysty), 10 minut na ławce kar), jednak nie mógł dojść do porozumienia z władzami klubu, Stone złożył wniosek o arbitraż i ostatecznie kontrakt został przedłużony do końca sezonu 2018/2019, po czym mógł odejść z klubu jako wolny agent.
Vegas Golden Knights
2023
W 2019 roku, po długich spekulacjach i braku porozumienia z Ottawa Senators, wraz z Tobiasem Lindbergiem przeniósł się na zasadzie wymiany do Vegas Golden Knights w zamian za Erika Brannstroma, Oscara Lindberga oraz zawodnika wybranego w drugiej rundzie draftu NHL 2020[21][22]. 8 marca 2019 roku, w celu pozostania w klubie, oficjalnie podpisał 8-letnie przedłużenie konktaktu o wartości 76 000 000 dolarów (w tym 48 000 000 dolarów premii za podpisanie umowy)[23]. Łącznie w sezonie 2018/2019, w fazie zasadniczej rozegrał 77 meczów, w których zdobył 73 punkty (33 gole, 40 asyst) oraz spędził 27 minut na ławce kar, a także wygrał klasyfikację tzw. na wynos (ang.takeaway) – 122, natomiast w fazie play-off rozegrał 7 meczów, w których zdobył 12 punktów (6 goli, 6 asyst) oraz spędził 2 minuty na ławce kar[24]. Za doskonałą dwustronną grę w fazie zasadniczej, 17 kwietnia 2019 roku wraz z Patricem Bergeronem z Boston Bruins oraz Ryanem O’Reillym z St. Louis Blues został nominowany do Frank J. Selke Trophy, nagrody na najlepszego napastnika ligi NHL[25]. Nagrodę zdobył Ryan O’Reilly. 14 kwietnia 2019 roku w wygranym 6:3 meczu domowym z San Jose Sharks pierwszej rundy fazy play-off (3. mecz rywalizacji), po raz pierwszy w swojej karierze zdobył hat tricka (pierwszy hat trick w fazie play-off w historii klubu[26]). Ostatecznie Złoci Rycerze przegrali rywalizację 4:3, kończąc tym samym swoje zmagania w sezonie 2018/2019.
13 stycznia 2021 roku został pierwszym w historii kapitanem Vegas Golden Knights.
↑[www.sportsnet.ca/hockey/nhl/mark-stone-leaves-game-chest-injury-huge-byfuglien-hit/ Mark Stone leaves game with chest injury after huge Byfuglien hit] [data dostępu: 2016-03-30] (ang.)
.jpg)
