Sezon NHL 2015/2016 – 98. sezon gry National Hockey League, a 99. jej działalności. Pierwsze mecze sezonu odbyły się 7 października 2015 roku. Tytułu mistrzowskiego z poprzedniego sezonu nie obroniła drużyna Chicago Blackhawks. Sezon zasadniczy zakończył się 10 kwietnia 2016 roku. W tym sezonie odbyły się trzy spotkania na stadionach. Jako pierwszy w Nowy Rok odbył się ósmy NHL Winter Classic, zaś 21 i 27 lutego rozegrane zostały dwa mecze należące do trzeciej edycji NHL Stadium Series. W Nashville w dniu 31 stycznia odbył się w nowej formule Mecz Gwiazd[1].
W dniach 26-27 czerwca2015 roku w amerykańskim mieście Sunrise w stanie Floryda w hali BB&T Center[2] odbył się pięćdziesiąty trzeci w historii draft, w którym drużyny NHL mogą wybrać zawodników, którzy urodzili się pomiędzy 1 stycznia 1995 a 15 września 1997 roku. Dzięki zwycięstwie w loterii draftu po raz czwarty w historii pierwszy wybór draftu zdobył zespół Edmonton Oilers[3]. Zespół z Edmonton wybrał Kanadyjczyka Connora McDavida dotychczas grającego w juniorskiej drużynie Erie Otters na pozycji środkowego. Kolejne dwa miejsca zajęli: amerykański środkowy Jack Eichel wybrany przez Buffalo Sabres, zaś jako trzeci wybrany został Kanadyjczyk Dylan Strome wybrany przez Arizona Coyotes.
Łącznie zostało wybranych 211 graczy z 13 państw: 80 z Kanady, 54 ze Stanów Zjednoczonych, 20 ze Szwecji, 17 z Rosji, 13 z Finlandii, 11 z Czech, 5 ze Słowacji, 4 ze Szwajcarii, 3 z Łotwy oraz po jednym z Białorusi, Chin, Holandii i Niemiec. Po raz pierwszy w historii draftu wybrany został chiński zawodnik. Został nim – Andong Song[4].
Salary cap
W grudniu 2014 roku komisarz ligi Gary Bettman powiedział zespołom, że prognozowany pułap wynagrodzeń na sezon 2015/2016 wzrośnie do 73 mln dolarów, powołując się na wahaniach kursu wartości dolara kanadyjskiego[5]. Ostatecznie salary cup ustalone zostało na poziomie 71,4 miliona dolarów[6].
61 Mecz Gwiazd ligi NHL odbył się 31 stycznia 2016 w hali Bridgestone Arena w Nashville. Gospodarzem po raz pierwszy była miejscowa drużyna Nashville Predators. Zawody odbyły się w nowej formule. Wystąpiły cztery drużyny reprezentujące poszczególne dywizje. Zwyciężyła drużyna Dywizji Pacyficznej, która w finale pokonała 1:0 drużynę Dywizji Atlantyckiej. MVP turnieju wybrany został John Scott[7].
Tabela końcowa
Pozycję każdego zespołu w konferencji są określane w następującej kolejności:
Większa liczba zwycięstw w czasie regularnym lub po dogrywce (nie po rzutach karnych), w tabelach podane w ostatniej kolumnie (ZRD);
Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Washington Capitals zdobywca Presidents’ Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 82 spotkaniach 120 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełniają mistrzowie dywizji: Dallas Stars, Anaheim Ducks oraz Florida Panthers.
Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie play-off, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formule do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.
Pierwsze mecze play-off odbyły się w nocy z 13 na 14 kwietnia 2016 CEST. Wyżej rozstawiona drużyna jest pokazana w górnym rządu pary.