Maria Echaust-Twarowska
Maria Dobrochna Łozińska
Jan Olszewski z Ewą Junczyk-Ziomecką podczas uroczystości wręczenia przyznanego przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego odznaczenia dla Marii Echaust-Twarowskiej w 61. rocznicę procesu poznańskich studentów (2007)
|
| Data i miejsce urodzenia
|
3 października 1921
Zakopane
|
| Data i miejsce śmierci
|
1 marca 2012
Warszawa
|
| Stanowisko
|
pedagog, przewodnik, varsavianista
|
| Odznaczenia
|
 
|
Maria Dobrochna Echaust-Twarowska[1] z domu Łozińska ps. Nike (ur. 3 października 1921 w Zakopanem, zm. 1 marca 2012 w Warszawie) – polska działaczka podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej, uczestniczka powstania warszawskiego, porucznik WP w stanie spoczynku[2], varsavianistka, przewodniczka i pedagog[1].
Życiorys
Pochodziła z rodziny ziemiańskiej[1]. Była córką Konstantego i Konstancji[2]. Jej siostrą cioteczną była rzeźbiarka Ludwika Nitschowa. Od 1942 działała w konspiracji[1] w ramach Kobiecych Patroli Minerskich Kedyw Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej[2]. Podczas powstania warszawskiego od 20 sierpnia służyła jako minerka i sanitariuszka w Batalionie „Iwo”. Warszawę opuściła wraz z ludnością cywilną[2]. Po wojnie osiadła na Pomorzu, a w 1946 rozpoczęła studia pedagogiczne na Uniwersytecie Poznańskim[1]. 13 maja 1946 wzięła udział w strajku solidarnościowym studentów poznańskich domagających się zwolnienia studentów krakowskich aresztowanych w Krakowie po manifestacji, którą zorganizowali 3 maja z okazji Święta Narodowego Trzeciego Maja. W trakcie manifestacji została zatrzymana i poddana śledztwu na UB, a następnie skazana przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Poznaniu na pół roku więzienia w zawieszeniem na dwa lata. W areszcie przebywała do 21 lipca 1946[3][4]. Po śmierci męża w 1961 powróciła do Warszawy, gdzie pracowała jako przewodnik miejski, a z czasem po rozszerzeniu kompetencji jako przewodnik terenowy po Polsce[1].
Zmarła 1 marca 2012 w Warszawie i została pochowana na Cmentarzu Wilanowskim[5].
Odznaczenia
Przypisy
