Znakiem rozpoznawczym Manolo jest baskijskiberet, koszulka piłkarska z numerem 12 (symbolizująca kibica jako dwunastego zawodnika) i bęben El bombo de España (Bęben Hiszpanii), w który nieustannie uderza podczas meczu dopingując swoją drużynę.
Manolo wychowywał się w Huesce, gdzie zaczął swoją przygodę z kibicowaniem lokalnemu zespołowi SD Huesca. Pierwszy mecz reprezentacji Hiszpanii na żywo zobaczył dnia 9 grudnia 1979 roku w Limassolu, gdzie drużyna La Roji grała mecz towarzyski z reprezentacją Cypru. Wynik zakończył się zwycięstwem Hiszpanów 3:1[2].
Pierwszy wielki turniej piłkarski w życiu Manolo to mistrzostwa świata 1982 w Hiszpanii i od tego czasu nie opuścił żadnego międzynarodowego meczu z udziałem swojej drużyny i był obecny na ośmiu mistrzostw świata i ośmiu mistrzostw Europy. Zadeklarował, iż zamierza wziąć udział w 12 kolejnych mistrzostwach świata i zrezygnuje ze swej pasji dopiero w wieku 77 lat[3].
Manolo stał się sławny podczas rozgrywanych w 1982 roku w Hiszpaniimistrzostw świata, kiedy to przemierzył autostopem 15 800 km, podążając za swoją drużyną i od tamtego momentu stał się ważną częścią reprezentacji Hiszpanii - m.in. uczestniczył w delegacjach w Pałacu Królewskim z udziałem króla Jana Karola I[4].
Manolo był właścicielem baru Tu Museo Deportivo w pobliżu stadionu Estadio Mestalla w Walencji, jednakże z uwagi na permanentne podróże wynikające z jego pasji oraz niechęć do zlecenia jego prowadzenia innej osobie, lokal przynosił straty finansowe i obecnie jego właścicielem jest już inna osoba. Jego hobby stało się też przyczyną rozpadu rodziny, gdyż żona z czwórką dzieci wyprowadziła się z domu podczas jego wyjazdu w 1987 roku po tym, jak doznał wypadku i mimo pobytu w szpitalu, zamiast wrócić do domu, pojechał na mecz do Wiednia, gdzie reprezentacja Hiszpanii grała z reprezentacją Austrii (3:2) w eliminacjach do Mistrzostw Europy 1988[1][6].
